تومور شوانوم : همه چیز درباره تومور شوانوم را بدانید

تومور شوانوم نوعی تومور عصبی غلاف عصب است. این تومور شایع ترین نوع تومور خوش خیم عصب محیطی در بزرگسالان است. این تومور می تواند در هر نقطه از بدن افراد ، در هر سنی رخ دهد.شوانوم به طور معمول در داخل عصب اصلی ایجاد می شود و بقیه عصب را جابجا می کند. هنگامی که شوانوما بزرگتر می شود ، فاسیکول های بیشتری تحت تأثیر قرار می گیرند و برداشتن تومور را دشوارتر می کند. به طور کلی می توان گفت شوانوم به آرامی رشد می کند.در صورت بروز شوانوم در بازو یا پا ، ممکن است فرد متوجه یک توده بدون درد شود. شوانوما به ندرت سرطانی است ، اما می تواند منجر به آسیب عصبی و از دست دادن کنترل ماهیچه ها شود. در صورت داشتن توده یا بی حسی غیر معمول به پزشک مراجعه کنید.

محل قرار گیری تومور شوانوم

تومور شوانوم ممکن است در غلاف اعصاب قرار بگیرد.این تومور در سیستم عصبی محیطی ، اعصاب جمجمه یا ریشه عصب یافت می شود و نه در مغز یا نخاع.

ممکن است شوانوم در ناحیه ای ایجاد شود که مغز را به گوش داخلی متصل می کند. این نوع را شوانوم دهلیزی یا نوروم آکوستیک می نامند.

شوانومهای سرطانی اغلب بر عصب سیاتیک ساق پا ، اعصاب شبکه بازویی در بازو و گروه اعصاب در قسمت تحتانی کمر که شبکه خارجی نامیده می شود ، تأثیر می گذارند.

علائم

علائم تومور شوانوم معمولاً هنگامی ظاهر می شوند که به حدی رسیده اند که بر اعصاب نزدیک خود فشار وارد می کنند. علائم متفاوت است و به محل تومور وابسته است. علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:

تشنج
سردرد های شدید
اختلالت رفتاری
ضعف عضلانی و احساس خستگی و خواب آلودگی
احساس سوزن سوزن شدن در اعصاب ناحیه ای که شوانوم در آن قرار دارد
کمردرد یا گردن درد شبانه
دردهای شدید ، درد های تیر کشنده
شوانوم های نزدیک گوش می توانند بر شنوایی و تعادل تأثیر بگذارند.
تومورهای عصب صورت می توانند بر بلع ، حرکت چشم و حس چشایی تأثیر بگذارند یا باعث فلج صورت شوند.

در برخی از موارد ممکن است تومور شوانوم علائمی نداشته باشد.

علت ها و عوامل

در حال حاضر علت اصلی تشکیل تومور شوانوم مشخص نیست اما برخی از عوامل ممکن است خطر ابتلا به بیماری تومور شوانوم را افزایش دهد. این عوامل شامل :

سن بالا ۵۰ سال : افرادی که بالای ۵۰ سال سن دارند بیشتر در معرض خطر ابتلا به تومور شوانوم هستند.

سابقه خانوادگی: افرادی که در سابقه خانوادگی و ژنتیک خود ابتلا به بیمارری تومور مغزی را دارند. احتمال ابتلای آنان به این بیماری بیشتر است.

سابقه رادیوتراپی: تحت درمان بودن با اشعه ها ممکن است خطر ابتلا به بیماری شوانوم مغزی را افزایش دهد.

تشخیص تومور شوانوم

برای تشخیص شوانوم ، پزشک ممکن است علائم و نشانه ها را از شما بپرسد ، سابقه پزشکی شما را مورد بحث قرار دهد و یک معاینه عمومی فیزیکی و عصبی را انجام دهد. اگر علائم نشان می دهد که ممکن است به شوانوما یا تومور عصبی دیگر مبتلا باشید ، پزشک شما ممکن است یک یا چند آزمایش تشخیصی زیر را توصیه کند:

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI): در این اسکن از یک آهنربا و امواج رادیویی برای ایجاد نمای سه بعدی دقیق اعصاب و بافت اطراف شما استفاده می شود.

الکترومیوگرام : برای انجام این آزمایش ، پزشک سوزن های کوچکی را در عضلات شما قرار می دهد تا دستگاه الکترومیوگرافی بتواند فعالیت الکتریکی عضله شما را هنگام حرکت دادن ثبت کند.

بیوپسی تومور:اگر آزمایشات تصویربرداری تومور عصبی را تشخیص دهد ، پزشک شما ممکن است نمونه کوچکی از سلول ها (بیوپسی) را از تومور شما برداشته و تجزیه و تحلیل کند. بسته به اندازه و محل تومور ، ممکن است در طول بیوپسی به بی حسی موضعی یا عمومی نیاز داشته باشید.

بیوپسی عصب :اگر شما مبتلا به بیماری هایی مانند نوروپاتی پیشرونده محیطی یا بزرگ شدن اعصاب هستید که شبیه تومورهای عصبی هستند ، پزشک ممکن است بیوپسی عصب را انجام دهد.

درمان

درمان شوانوما بستگی به نوع و محل قرار گیری تومور ومیزان رشد و دردی که این تومور ایجاد می کند دارد گزینه های درمانی شامل موارد زیر است:

نظارت: پزشک شما ممکن است مشاهده وضعیت شما را در طول زمان پیشنهاد کند. مشاهده ممکن است شامل معاینه منظم و CT یا MRI هر چند ماه یکبار باشد تا ببیند آیا تومور شما در حال رشد است یا خیر.

عمل جراحی:یک جراح باتجربه مغز و اعصاب می تواند تومور را در صورتی که باعث ایجاد درد یا رشد سریع می شود حذف کند. جراحی شوانوما تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. بسته به محل تومور ، برخی از بیماران می توانند روز جراحی به خانه بروند. برخی دیگر ممکن است نیاز داشته باشند یک یا دو روز در بیمارستان بمانند. حتی پس از برداشتن موفق تومور در حین عمل جراحی ، ممکن است تومور عود کند.

پرتو درمانی: از پرتودرمانی برای کنترل رشد تومور و بهبود علائم بیمار استفاده می شود.همچنین این روش ممکن است در کنار روش جراحی انجام شود.

جراحی رادیو استریوتاکتیک:اگر تومور در مجاورت اعصاب حیاتی یا رگ های خونی باشد ، ممکن است از تکنیکی به نام پرتو درمانی استریوتاکتیک بدن برای جلوگیری از آسیب به بافت سالم استفاده شود. با استفاده از این تکنیک ، پزشکان بدون ایجاد برشی اشعه را دقیقاً به تومور می رسانند.