الیگودندروگلیوما تومورهای گلیال هستند. در زیر میکروسکوپ، سلول‌های تومور شما چیزی شبیه به الیگودندروسیت‌ها هستند که در مغز نیز یافت می‌شوند. اینها سلول‌های پشتیبان هستند که غلاف میلین را تشکیل می‌دهند. با این حال، الیگودندروگلیوما این غلاف‌های میلین را تشکیل نمی‌دهد (که به‌عنوان غلاف میلین نیز شناخته میشود). الیگودندروگلیوماها را به درجات مختلفی تقسیم می‌کنند تا امکان تخمین پاسخ به درمان گزینه‌های درمانی توصیه شده را فراهم می‌کند. اکثر بزرگسالان بین ۳۵ تا ۵۰ سال تحت‌تأثیر گلیوما قرار دارند. با این حال، ممکن است بیماران جوان‌تر نیز به آن مبتلا شوند. این تومور مغزی در مردان کمی بیشتر از زنان است. الیگودندروگلیوما بیشتر در مغز ظاهر میشود. به طور دقیق‌تر در لوب قدامی مغز. با این حال، ممکن است همان گلیوما در سایر قسمت‌های مغز نیز رخ دهد. به‌ندرت، اینها در ساقه مغز یا مخچه یافت می‌شوند.
طبقه‌بندی الیگودندروگلیوما چگونه است؟
درجه الیگودندروگلیوما به چهار درجه بر اساس خوش‌خیم بودن یا بدخیمی (بر اساس درجه بدخیمی) و بر اساس رشد آنها طبقه‌بندی می‌کنند:
یک: الیگودندروگلیوما که خوش‌خیم هستند و به‌کندی رشد می‌کنند و بنابراین پاسخ به درمان بسیار خوبی دارند.
دو: الیگودندروگلیوماهایی که مستعد عود (عود) هستند و احتمالاً بدخیم می‌شوند.
سه: الیگودندروگلیوماهای بدخیم که پس از برداشتن جراحی آن شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی برای جلوگیری از نئوپلازی توصیه میشود.
چهار: الیگودندروگلیوماهای بسیار بدخیم که به‌سرعت رشد می‌کنند و همچنین به پرتودرمانی یا شیمی‌درمانی بعدی نیاز دارند.
علائم الیگودندروگلیوما چیست؟
الیگودندروگلیوما اغلب فقط علائم قابل‌توجهی در مراحل بعدی ایجاد می‌کند. اینها بالاتر از همه هستند:
- سردرد، تهوع و استفراغ (نشان‌دهنده افزایش فشار در مغز)
- نقایص عصبی و تشنج‌های صرع
- علائم سکته مغزی در صورت خونریزی گلیوم (فلج یک‌طرفه، اختلال گفتار و غیره)
اما چگونه می‌توان سردردهای معمولی را از سردردهایی که نشان‌دهنده تومور مغزی هستند تشخیص داد؟ اگر گلیوما باعث سردرد شود، خیلی ناگهانی ظاهر میشود. آنها در عرض چند روز یا چند هفته قوی‌تر و قوی‌تر می‌شوند. مسکن‌ها معمولاً در اینجا کمکی نمی‌کنند یا فقط برای مدت کوتاهی. اغلب هنگام درازکشیدن درد شدیدتر میشود و زمانی که در وضعیت عمودی قرار می‌گیرید خودبه‌خود ناپدید میشود.
اگر تخلیه آب عصبی از طریق تومور مغزی مختل شود، علائم هیدروسفالی (سر آب) نیز رخ می‌دهد:
- حافظه ضعیف
- خستگی
- سرگیجه
- حالت تهوع
اگر این علائم را در خود یا یکی از اعضای خانواده مشاهده کردید، بهتر است دراسرع‌وقت به پزشک مراجعه کنید.
الیگودندروگلیوما چگونه تشخیص داده میشود؟
هرکسی که در صورت بروز چنین شکایاتی به پزشک مراجعه می‌کند، در یک بحث بی‌حساب اولیه، علائم را به او اطلاع می‌دهد. بر اساس این علائم و سابقه پزشکی، پزشک علل احتمالی را مشخص می‌کند. اگر او فکر می‌کند که تومور مغزی یکی از دلایل احتمالی علائم است، معاینه عصبی مرحله بعدی است. این معمولاً اولین نشانه‌های واضح تومور مغزی را نشان می‌دهد.
این شک را می‌توان با کمک سی‌تی‌اسکن تأیید کرد. اشعه ایکس از مغز می‌تابد و آن را در بسیاری از تصاویر مقطعی نشان می‌دهد. پزشک تصاویر را از نظر تجمع غیرعادی بافت بررسی می‌کند.
با این حال، دقیق‌ترین نمای کلی توسط MRI (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی) ارائه میشود. در صورت وجود بی‌نظمی در ساختارهای مغز، این بهترین راه برای تشخیص پزشک است. پزشک معاینه‌کننده اغلب تشخیص را با دستور بیوپسی تأیید می‌کند که طی آن بافت را می‌گیرد و در آزمایشگاه بررسی می‌کند.
روش‌های معاینه بیشتر که در صورت مشکوک شدن به تومور مغزی مفید هستند:
- EEG (الکتروانسفالوگرام) مغز که محل دقیق تومور را مشخص می‌کند.
- آزمایش CSF برای رد سایر بیماری‌های (التهابی) سیستم عصبی
- پزشک تصمیم می‌گیرد که کدام یک از معاینات ذکر شده در بالا برای هر مورد فردی از بیماری مناسب است.
آیا گزینه‌هایی برای تشخیص زودهنگام وجود دارد؟
در حال حاضر هیچ عامل خطر دقیقی که باعث ایجاد الیگودندروگلیوم شود، شناخته نشده است. نه رژیم غذایی و نه عوامل ژنتیکی (به غیر از چند مورد فردی) تاکنون ثابت نشده است که علت خاصی باشد؛ بنابراین، هیچ برنامه تشخیص زودهنگام یا اقدامات پیشگیرانه‌ای وجود ندارد که با آن بتوان الیگودندروگلیوما را در مراحل اولیه تشخیص داد یا از آن پیشگیری کرد.
بدتر از همه، علائم تومور مغزی اغلب دیر ظاهر می‌شوند. در صورت مشاهده این علائم، فوراً با پزشک مشورت کنید. تنها با کمک فرایندهای تصویربرداری می‌توان تشخیص داد و درمان مناسب را آغاز کرد؛ بنابراین اگر متوجه علائمی مانند سردرد ناگهانی یا اختلالات عصبی شدید، بهتر است فوراً توسط پزشک معاینه شوید. در بیشتر موارد، هرچه درمان زودتر شروع شود، پاسخ به درمان بهتر است.
گزینه‌های درمانی برای الیگودندروگلیوما چیست؟
درمان بر اساس درجه اولیگودندروگلیوم است. برای تومورهای مغزی درجه‌دو، پزشکان توصیه می‌کنند که آنها را با جراحی خارج کنند. اگر تومور بعد از عمل مجدداً رشد کند یا خطر آن زیاد باشد، رادیوتراپی یا شیمی‌درمانی توصیه میشود. اینها برای جلوگیری از رشد مجدد تومور در نظر گرفته شده است. پزشکان همچنین الیگودندروگلیوما درجه سوم را با عمل جراحی و شیمی‌درمانی بعدی با مواد فعال PCV یا تموزولومید درمان می‌کنند. توانبخشی پس از برداشتن بافت تومور انجام میشود. به‌خصوص اگر تغییرات عصبی قبلاً در نتیجه بیماری رخ‌داده باشد، کیفیت زندگی بیمار را بهبود می‌بخشد. درمان‌های زیر نیز در صورت نیاز اعمال می‌شوند:
- گفتاردرمانی زمانی که ازدست‌دادن گفتار وجود دارد.
- کاردرمانی و فیزیوتراپی برای شکایات فیزیکی
- آموزش عصب‌شناختی، به‌عنوان مثال با کمک برنامه‌های کامپیوتری خاص
- پزشک معالج به افراد مبتلا توصیه می‌کند که کدام درمان‌ها موفقیت موردنظر را به همراه خواهد داشت.
دیدگاه کاربران