انواع تومور مغزی را بشناسید! به همراه علائم و روش های درمانی

تومور مغزی که به تومور درون جمجمه‌ای معروف می‌باشد و بافت توده مانندی است که برخی از سلول‌های آن به شکل غیرقابل‌کنترل رشد پیدا کرده و تکثیر می‌شود. ظاهرا این وضعیت توسط مکانیزمی که وظیفه کنترل سلول‌های نرمال را برعهده دارد، چک نمی‌گردد. بیش از ۱۵۰ نوع متفاوت تومور مغزی شناسایی شده که به دو گروه اصلی تومورهای اولیه و متاستاتیک دسته‌بندی شده‌اند. این سلول‌ها از مکانیزم‌هایی که کنترل سلول‌های طبیعی را بر عهده دارند تبعیت نمی‌کنند. تومور در حال رشد فضای داخل جمجمه را اشغال کرده و موجب اختلال در عملکرد طبیعی مغز می‌شود. این تومور می‌تواند به مغز، با افزایش فشار بر روی آن، با تغییر دادن محل و یا هل دادن آن به سمت دیواره جمجمه، آسیب برساند. همچنین، تومور می‌تواند اعصاب و بافت سالم مغز را مورد تهاجم قرار داده و به آن صدمه بزند. علائم ظاهری بیماری برحسب محل قرارگیری تومور در مغز متفاوت است و دلیل آن این می‌باشد که عملکرد هر قسمت از بدن تحت کنترل قسمت مشخصی از مغز است. به ندرت پیش می‌آید که تومور مغزی به بیرون از دستگاه عصبی مرکزی که شامل مغز و نخاع می‌باشد سرایت کند.
برخی از انواع تومورهای مغزی در بین کودکان بیش از بزرگسالان شایع است. اما چنانچه فرد بزرگسال دچار یکی از این تومورها شود، محل قرارگیری آن در مغز متفاوت از مغز کودکان است. اگر چه هر دو جنس مذکر و مونث به یک اندازه در خطر ابتلا به تومورهای مغزی نوع اصلی می‌باشند، اما برخی از انواع تومور نظیر مننژیوم (تومور پرده‌های مغز) اغلب در زنان اتفاق می‌افتد در حالی‌که برخی از انواع دیگر مانند تومور مدولوبلاستوما (تومور مغزی یاخته‌های غیرمتمایز لوله عصبی) بیشتر پسران و مردان جوان را درگیر می‌کند.
پیش‌آگهی دادن به هر بیمار، متناسب با حال و روز وی متفاوت است و این برعهده پزشک معالج است تا فرد را از پیامدهای احتمالی نوع خاص توموری که به آن مبتلا هستید آگاه کند.

انواع تومورهای مغزی

انواع تومورهای مغزی به شرح زیر است:

نوروم آکوستیک

این نوع تومور جز تومورهای خوش‌خیم به حساب می‌آید و در عصب که گوش به مغز متصل است وجود دارد. این نوع تومور عموما به آهستگی رشد می‌کند. البته ممکن است علائم و یا نشانه‌های آن خفیف باشد.

کارسینوما

رشد بدخیم و سرطانی سلول‌های اپیتلیال که به بافت‌های اطراف نفوذ و توانایی متاستاز نیز دارد.

گلیوما

گلیومای ساقه مغز از انواع تومورهای مغزی است که ۲۰ درصد تومورها در کودکان و ۲ درصد تومورها در بزرگسالان را شامل می‌شود.

گلیوبلاستوما

گلیوبلاستوما از تومورهای بدخیم و سطح ۴ هستند. این تومور به صورت مداوم در حال تکثیر و تقسیم است. تومورهای گلیوبلاستوما انتشار یافته و به نواحی نزدیک به مغز حمله می‌کنند.

مدولوبلاستوما

مدولوبلاستوما تومور سرطانی بدخیم در مغز است که از تعادل بدن را کنترل می‌کند و وظیفه هماهنگی بخش‌های پیچیده بدن را برعهده می‌گیرد.

منینگیوما

منینگیوما توموری که در غشا اطراف مغز یا نخاع است. فعالیت فیزیکی عاملی است که منجر به کاهش خطر بروز تومور منینگیوما می‌شود.

آستروسیتوما

نوعی از سرطان که در مغز یا نخاع ایجاد می‌شود. سلول‌های آستروسیت که از سلول‌های مغز حمایت و پشتیبانی از نورون‌های مغز می‌باشد. آستروسیتوما یکی از انواع تومور مغزی هستند که در کودکان و در بزرگسالان مشاهده می‌شود و به دوبخش سرطانی و غیرسرطانی تقسیم می‌شود.

متاستاز مغزی

تومور متاستاز ابتدا در بافت‌ها و اعضای خارج از مغز ایجاد و سپس به مغز راه پیدا می‌کند.

تومورهای امبریونال

این تومورها برای زمانی است که هنوز در رحم مادر در حال رشد بوده‌ایم. به طور معمول این سلول‌ها بی‌ضرر هستند؛ اما گاهی سرطانی می‌شوند.

تومورهای مغزی کودکان

نوع شایعی از تومورهایی هستند که کودکان به آن دچار می‌شوند. از علائم آن می‌توان به افزایش دور سر، بی قراری غیرعادی، سردرد، انحراف چشم، تاخیر در رشد می‌توان اشاره کرد.

مننژیوم

مننژیوم توموری است که از غشا‌های مغز و نخاع منینژ تشکیل می‌شود؛ که اکثر آن‌ها غیرقابل تشخیص است.

تومورهای هیپوفیز

رشد غیرطبیعی در غده هیپوفیز است که ممکن است خوش‌خیم یا بدخیم باشند. در صورت بدخیم بودن این تومورها به سایر نواحی بدن گسترش می‌یابد.

تومورهای اولیه مغزی شامل آن دست از تومورهایی هستند که از بافت‌های مغزی و یا بافت‌های اطراف مغز ایجاد می‌گردند.
تومورهای اولیه به عنوان تومورهای گلیال (تومورهایی که از سلول های گلیالی تشکیل شده‌اند) و یا تومورهای غیرگلیال (تومورهایی که روی و یا داخل ساختارهای مغزی نظیر عصب‌ها، رگ‌های خونی و غده‌ها رشد می‌کنند) دسته‌بندی می‌گردند که می‌توانند بدخیم و یا خوش‌خیم باشند. تومورهای مغزی متاستاتیک شامل تومورهایی هستند که در نقطه‌ای خارج از مغز یعنی در ناحیه دیگری از بدن (مانند سینه و ریه ) ایجاد شده که در نهایت از طریق جریان خون به مغز راه می‌یابد. تومورهای متاستاتیک به عنوان سرطان در نظر گرفته شده و بدخیم می‌باشند.
از هر چهار تنی که مبتلا به سرطان می‌باشند یک تن دچار متاستاز مغزی شده و برآوردها نیز حکایت از آن دارد، هر ساله ۱۵۰۰۰۰ تن به این نوع سرطان بدخیم دچار می‌گردند. ۴۰ درصد از افرادی که مبتلا به سرطان ریه می‌باشند معمولا به متاستاتیک مغزی دچار می‌گردند. در گذشته نتیجه برای بیمارانی که دارای متاستاتیک مغزی تشخیص داده می‌شدند، چندان خوشایند نبود چرا که نرخ زندگی این افراد بیش‌تر از چند هفته بعد از تشخیص نبوده است. ابزارهای پیچیده تشخیص در کنار ابداع روش‌های پرتودرمانی و جراحی باعث شده تا کیفیت و نرخ زندگی برای افراد گرفتار متاستاز مغزی بهبود یافته و تا چندین سال افزایش یابد.

میزان بروز در بزرگسالان

موسسه ملی سرطان برآورد کرده است، در سال ۲۰۱۲، ۲۲۹۱۰ بزرگسال (۱۲۶۳۰ مرد و ۱۰۲۸۰ زن) دارای تومورهای مغزی و دستگاه سیستم عصبی تشخیص داده خواهند شد. آنها همچنین تخمین زده‌اند، در سال ۲۰۱۲، ۱۳۷۰۰ تن از این بیماران در نهایت خواهند مرد. بین سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۹ متوسط سن ابتلا به تومورهای مغزی و تومورهای دستگاه سیستم عصبی ۶۴ سال بوده است.

درجه‌های تومورهای خوش خیم و سرطانی مغز

پزشکان تومورهای مغزی را درجه‌بندی می‌کنند. درجه تومور به نوع نگاه سلول‌ها در زیر میکروسکوپ اشاره دارد:

درجه I : بافت خوش‌خیم است. سلول ها تقریباً شبیه سلول‌های طبیعی مغز هستند و به آرامی رشد می‌کنند.
درجه II : بافت بدخیم است. سلول‌های این نوع نسبت به سلول‌های تومور درجه I، کمتر شبیه سلول‌های طبیعی هستند.
درجه III : بافت بدخیم دارای سلولهایی است که نسبت به سلول‌های طبیعی بسیار متفاوت به نظر می‌رسند. سلول‌های غیرطبیعی در حال رشد هستند.
درجه IV : بافت بدخیم دارای سلول‌هایی است که بیشتر غیرطبیعی به نظر می‌رسند و تمایل به رشد سریع دارند.
سلول های تومورهای درجه پایین (درجه I و II) طبیعی تر به نظر می‌رسند و به طور کلی رشد کندتری نسبت به سلول‌های تومورهای درجه بالا (درجه III و IV) دارند. با گذشت زمان‌، یک تومور درجه پایین ممکن است به یک تومور درجه بالا تبدیل شود. با این حال، تغییر در تومور درجه بالا بیشتر در بزرگسالان اتفاق می‌افتد تا کودکان.

علائم تومور مغزی

علائم با توجه به مکان شکل‌گیری تومور می‌تواند متفاوت باشند و به اندازه، محل و سرعت رشد بستگی دارد اما جز اصلی‌ترین علائم آن سردرد است؛ سردردی که فرد آن را تجربه می‌کند شدید و مداوم است که با خوردن مسکن درد کاهش نمی‌یابد و باعث اختلال خواب و بیدار شدن بیمار در نیمه های شب می‌شود. اما موارد ذکر شده در زیر می‌تواند در رابطه با بسیاری از تومورهای مغزی صدق کند.

• شروع یا تغییر در الگوی سردرد و افزایش تدریجی آن
• سردردهایی که به ویژه در جریان صبح شدت می‌یابند.
• حالت تهوع و استفراغ بدون دلیل
• تغییرات و مشکل در بینایی و دید: تار یا دو بینی یا از دست دادن دید محیطی
• عدم تعادل و سرگیجه
• ایجاد مشکل در تفکر، بیان و صحبت کردن
• تغییرات در شنوایی
• سردرگمی در امور روزمره، گیجی و عدم توانی درک مکانی
• تغییرات شخصیتی یا رفتاری
• بی حسی و گزگز در صورت
• ضعف و یا فلج در بخش و یا طرفی از بدن
•  دل‌درد
• صرع و تشنج به خصوص در افرادی که سابقه تشنج ندارند.

نحوه تشخیص تومور مغزی

اگر علائمی دارید که تومور مغزی را نشان می‌دهد، پزشک معاینه فیزیکی می‌کند و در مورد سابقه سلامتی شخصی و خانوادگی شما سال می‌کند. ممکن است یک یا چند آزمایش داشته باشید. با استفاده از تکنولوژی‌های پیچیده تصویربرداری می‌توان مکان این تومورها را مشخص کرد. ابزارهای تشخیص عبارتند از: توموگرافی کامپیوتری، (CT یا CAT اسکن) و تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی (MRI). از ام.آر.آی می‌توان در حین نمونه‌گیری از بافت و حذف تومور استفاده کرد. با استفاده از (MRS) یا طیف سنجی تشدید مغناطیسی هم می‌توان به بررسی مشخصات شیمیایی تومور پرداخت و آسیب طبیعی را نیز در MRI  تشخیص داد. توموگرافی تابش پوزیترون هم (PET اسکن) در شناسایی تومورهای مغزی در حال رشد به کار می‌رود.
گاهی اوقات تنها راه تشخیص قطعی یک تومور نمونه برداری می‌باشد. جراح مغز و اعصاب نمونه‌برداری را انجام می‌دهد و پزشک آسیب شناسی نیز با تعیین اینکه تومور خوش‌خیم بوده و یا بدخیم و همچنین مشخص کردن درجه‌بندی آن تشخیص نهایی را ارائه می‌دهد. سوالاتی که باید قبل از نمونه‌برداری از تومور مغزی از پزشک بپرسید:

• چرا به بیوپسی نیاز دارم؟ نتایج بیوپسی چه تاثیری بر برنامه درمانی من دارد؟
• چه نوع بیوپسی انجام می‌دهم؟
• چقد طول می‌کشه؟ آیا بیهوش خواهم شد؟ آیا صدمه‌ای خواهم دید؟
• احتمال عفونت یا خونریزی بعد از بیوپسی چقدر است؟ آیا خطرات دیگری وجود دارد؟
• چه زمانی نتایج را می‌دانم؟
• اگر من تومور مغزی داشته باشم، چه کسی در مورد درمان با من صحبت خواهد کرد؟ چه زمانی؟

درمان تومور مغزی

تومورهای مغزی (صرف نظر از اینکه اولیه بوده و یا متاستاتیک، خوش‌خیم بوده و یا بدخیم) از طریق جراحی، پرتودرمانی و یا شیمی درمانی و یا حتی ترکیبی از آنها مورد معالجه قرار می‌گیرند. در حالی که پرتودرمانی و شیمی درمانی در خصوص تومورهای بدخیم، تومورهایی که همچنان قسمتی از آنها باقی‌مانده و یا تومورهایی به کار می‌رود که ممکن است حتی بعد از برداشتن آنها مجددا رشد کنند، اما در نهایت تصمیم‌گیری پیرامون نحوه درمان بستگی به عوامل مختلفی داشته و در هر موردی هم متفاوت از دیگری می‌‌باشد. هر شیوه درمان خطرات و اثرات جانبی خود را دارد.
در این بین چالش انتخاب بهترین جراح مغز و اعصاب وجود دارد که برای اطلاعات بیشتر و برای انتخاب یک جراح مغز و اعصاب خوب میتوانید به مقاله بهترین جراح مغز و اعصاب در تهران کیست مراجعه کنید. درمان تومورهای مغزی براساس بسیاری از فاکتورها انجام می شود ، از جمله :

• سن ، سلامت کلی و سابقه پزشکی شما
• نوع ، محل و اندازه تومور
• چقدر احتمال گسترش یا عود تومور وجود دارد
• تحمل شما برای داروها یا روشهای درمانی خاص

غالباً ، تومورهای درجه پایین (درجه I و II) ، که تهاجمی نیستند، فقط با نظارت دقیق یا جراحی درمان می‌شوند. اگرچه همه تومورها با اسکن‌های مکرر کنترل می‌شوند ، تومورهای درجه دو پس از جراحی و با گذشت زمان با دقت بیشتری مشاهده می‌شوند تا از عدم عود اطمینان حاصل کنند. تومورهای درجه بالاتر (درجه III و IV) ، که بدخیم هستند و می‌توانند به سرعت رشد کنند، برداشتن آنها دشوارتر است و در صورت موجود بودن به درمان‌های اضافی فراتر از جراحی، مانند پرتودرمانی، شیمی درمانی یا آزمایش بالینی نیاز دارند. سلول‌های تومور می‌توانند پس از جراحی باقی بمانند و در نهایت دوباره رشد می‌کنند. بنابراین، همه درمان‌ها برای طولانی کردن و بهبود زندگی تا زمانی که ممکن است در نظر گرفته شده‌اند.
همه بیماران مبتلا به تومور مغزی می‌توانند نه تنها برای درمان فوری، بلکه همچنین برای بهبود و مدیریت طولانی مدت باید با تیم درمانی خود برنامه‌ای تهیه کنند . سوالاتی که باید قبل از انجام تومور مغزی از پزشک خود بپرسید.

• چه نوع تومور مغزی دارم؟
• آیا خوش‌خیم است یا بدخیم؟
• درجه تومور چند است؟
• گزینه‌های درمانی من چیست؟ کدام را برای من توصیه می‌کنید؟ چرا؟
• مزایای مورد انتظار هر نوع درمان چیست؟
• برای آماده شدن برای درمان چه کاری می‌توانم انجام دهم؟
• آیا لازم است در بیمارستان بمانم؟ اگر چنین است، برای چه مدت؟
• خطرات و عوارض جانبی احتمالی هر روش درمانی چیست؟ چگونه می‌توان عوارض جانبی را کنترل کرد؟
• هزینه درمان ممکن است چقدر باشد؟ آیا بیمه من آن را پوشش می‌دهد؟
• چگونه درمان بر فعالیت‌های طبیعی من تأثیر می‌گذارد؟ چه فرصتی وجود دارد که پس از درمان یاد بگیرم چگونه راه بروم، صحبت کنم، بخوانم، یا بنویسم؟

جراحی تومور مغزی

این موضوع پذیرفته شده است که برداشت تقریبی و یا کامل یک تومور مغزی آن هم از طریق جراحی برای بیمار مفید می‌باشد. چالش جراح مغز و اعصاب برداشت تومور مغزی است تا جایی که امکان داشته آن هم بدون اینکه به بافت‌های مهم مغزی که در عملکرد عصبی(توانایی در حرف زدن، راه رفتن و …) موثر می‌باشند، آسیبی برسد. به طور سنتی، جراحان مغز و اعصاب با باز کردن جمجمه سعی می‌کنند تا آنجایی که ممکن است تومور را بردارند. نمونه‌برداری استریوتاکتیک از دیگر روش‌های معمولی است که ممکن است قبل از باز کردن جمجمه به کار گرفته می‌شود. این عمل کوچک به پزشکان اجازه می‌دهد تا با نمونه‌برداری از بافت، تشخیص دقیق تری را ارائه دهند. معمولا بعد از اسکن گرفتن از سر بیمار، او را به اتاق عمل می‌برند تا با سوراخ کردن جمجمه وی به ناحیه مورد نظر دست یابند. در این حین با برداشتن نمونه‌ای از بافت غیرعادی، آن را زیر میکروسکوپ مورد بررسی قرار می‌دهند.
در اواخر دهه ۹۰ (۱۹۹۰) دستگاه‌های کامپیوتری با نام سیستم‌های هدایت جراحی اختراع شدند. این سیستم‌ها با هدایت جراح مغز و اعصاب، وی را در مکان‌یابی تومورهای مغزی یاری می رساندند. این اطلاعات خطرات را کاهش داده و امکان برداشت بیشتری از تومور را فراهم نمودند. در بسیاری از موارد، این سیستم‌ها امکان برداشت تومورهایی را فراهم می‌نمودند که قبلا با روش جراحی نمی‌شد آن‌ها را از بین برد. با استفاده از برخی از آنها حتی می‌توان نمونه‌گیری‌هایی را انجام داد که دیگر نیازی به وصل کردن فریم به جمجمه بیمار نباشد. یکی از محدودیت‌هایی که این سیستم‌ها دارند استفاده از اسکن‌هایی است(سی.تی.اسکن، ام.آر.آی) که قبل از جراحی گرفته می‌شوند. بنابراین آنها نمی‌توانند اطلاعاتی را در خصوص تحرکات مغزی که در حین عمل جراحی رخ می‌دهند، در اختیار جراح مغز و اعصاب قرار دهند. محققان در حال گسترش تکنیک‌هایی می‌باشند که با استفاده از التراسوند و اسکنرهای ام.آر.آی بتوان داده‌های سیستم‌های هدایت جراحی را در حین عمل، به روز نمود.
روشی وجود دارد به نام تصویرسازی عملکرد زبانی در حین عمل جراحی (Intraoperative language mapping) که از نظر برخی تکنیک مهمی ایست آن هم برای به کاربردن در مورد بیمارانی که عملکرد زبانی آنها ( گلیوم نیکره غالب) تحت تاثیر تومور مغزی‌شان می‌باشد. در این روش از آناتومی عملکرد زبانی بیمار (در حالی که وی در وضعیت هوشیار قرار دارد)، تصویرسازی می‌گردد. این شیوه به جراح این امکان را می‌دهد تا تشخیص دهد که کدام بخش از تومور بدون اینکه آسیبی به سایر نقاط وارد کند، قابل برداشت می‌باشد. مطالعات اخیر نشان داده است، تصویر سازی قشری زبانی ممکن است به عنوان روش الحاقی مفید و کارآمد برای برداشت بهینه تومور به کار گرفته شود (آن هم بدون اینکه به نواحی حیاتی عملکرد زبانی آسیبی وارد نماید).

پرتو درمانی

در پرتودرمانی از اشعه ایکس با انرژی زیاد برای از‌بین‌بردن سلول‌های سرطانی و سلول‌های غیرطبیعی مغز و کوچک شدن تومورها استفاده می‌شود. اگر تومور از طریق جراحی به طور موثر قابل درمان نباشد، پرتودرمانی ممکن است یک گزینه مناسب باشد.
عوارض جانبی پرتودرمانی برای مغز ممکن است تا دو یا سه هفته پس از شروع درمان رخ ندهد. بسیاری از افراد ریزش مو را تجربه می‌کنند اما مقدار آن از فردی به فرد دیگر متفاوت است. با پایان درمان ممکن است موها دوباره رشد کنند.
دومین عارضه جانبی که اغلب گزارش می‌شود، تحریک پوست است. پوست اطراف گوش و پوست سر شما ممکن است خشک، خارش دارو قرمز شود. سعی نکنید خود به خود این عارضه را درمان کنید بلکه به دنبال درمان پزشکی به محض بروز آن باشید. خستگی یکی دیگر از عوارض جانبی احتمالی پرتودرمانی است. بهترین راه برای مبارزه با خستگی این است که یک رژیم ورزشی روزانه تحمل پذیر و پایدار داشته باشید‌، یک رژیم غذایی سالم داشته باشید. سطح انرژی طبیعی شما باید حدود شش هفته پس از پایان درمان بازگردد.
ادم یا تورم مغز نیز در بین افرادی که تحت پرتودرمانی به مغز هستند شیوع دارد. اگر سردرد یا احساس فشار دارید ، علائم خود را به متخصص اطلاع دهید. ممکن است داروهایی برای کاهش تورم مغز، جلوگیری از تشنج یا کنترل درد برای فرد تجویز شود. وقتی شیمی درمانی و پرتودرمانی همزمان انجام می‌شود، بیماران ممکن است عوارض جانبی شدیدتری را تجربه کنند. پزشک می‌تواند روش‌هایی را برای تسکین این علائم ناراحت کننده پیشنهاد کند. سایر عوارض جانبی احتمالی عبارتند از:

• مشکلات شنوایی
• حالت تهوع و استفراغ
• از دست دادن اشتها
• مشکلات حافظه یا گفتار
• سردرد

شیمی درمانی

استفاده از داروهایی برای از بین بردن سلول‌های سرطانی، گاهی اوقات برای درمان تومورهای مغزی استفاده می‌شود. به طور کلی شیمی‌درمانی برای تومورهای خاص کودکان، لنفوم ها و برخی اولیگودندر و گلیوم‌ها موثر است. در حالی که ثابت شده است که شیمی درمانی بقای کلی بیماران مبتلا به بدخیم‌ترین تومورهای مغزی را بهبود می‌بخشد، اما فقط در حدود ۲۰ درصد از کل بیماران این کار را انجام می‌دهد و پزشکان نمی‌توانند به راحتی پیش‌بینی کنند که بیماران از چه مزایایی برخوردار می‌شوند. به همین ترتیب‌، برخی از پزشکان به دلیل عوارض جانبی بالقوه (اسکار ریه، سرکوب سیستم ایمنی بدن، حالت تهوع و …) استفاده از شیمی درمانی را انتخاب نمی‌کنند.
شیمی درمانی ممکن است در طی پرتودرمانی و بعد از آن انجام شود. داروها وارد جریان خون می‌شوند و در بدن پخش می‌شوند. ممکن است در بخش سرپایی بیمارستان و یا در مطب پزشک انجام شود. به ندرت، ممکن است لازم باشد در بیمارستان بمانید. عوارض جانبی شیمی درمانی عمدتا به این بستگی دارد که چه داروهایی و به چه مقدار تجویز می‌شود . عوارض جانبی شایع شامل حالت تهوع و استفراغ، از دست دادن اشتها، سردرد، تب و لرز و ضعف است. اگر داروها سطح سلول‌های خونی سالم را کاهش دهند، به احتمال زیاد به راحتی دچار عفونت، کبودی یا خونریزی می‌شوید و احساس ضعف و خستگی می‌کنید. برخی از عوارض جانبی ممکن است با دارو برطرف شود.

درمان های تحقیقاتی

در حال حاضر انواع مختلفی از روش‌های درمانی جدید در حال مطالعه است، خصوصاً در مورد تومورهایی که از طریق درمان‌های معمول موجود، درمان نمی‌شوند. مشخص نیست که آیا این روش‌های درمانی موثر هستند یا خیر. این روش‌های درمانی براساس پروتکل‌ها انجام می‌شود و شامل اشکال مختلف ایمنی درمانی، ژن درمانی و … است. ابن روش درمان‌ها در مرحله مطالعاتی قرار دارند و هنوز مورد تایید نیستند.

بعد از درمان تومور مغزی

پس از درمان تومور مغزی به معاینات منظم نیاز خواهید داشت. به عنوان مثال ، برای انواع خاصی از تومورهای مغزی، معاینات ممکن است هر ۳ ماه یکبار انجام شود. معاینات به شما اطمینان می‌دهند که هرگونه تغییر در سلامتی فرد بررسی شده و در صورت نیاز درمان می‌شود. اگر بین معاینات هر گونه مشکل سلامتی دارید، باید با پزشک خود تماس بگیرید.
پزشک بازگشت تومور را بررسی می‌کند. همچنین، معاینات به تشخیص مشکلات سلامتی که می‌تواند ناشی از درمان سرطان باشد، کمک می‌کند. معاینات ممکن است شامل معاینات دقیق جسمی و مغز و اعصاب، و همچنین ام.آر.آی یا سی‌تی‌اسکن باشد. اگر شانت دارید، پزشک بررسی می‌کند که آیا به خوبی کار می‌کند یا خیر.

آیا داشتن تومور مغزی نیاز به رژیم غذایی دارد؟

مهم است که با خوب غذا خوردن از خود مراقبت کنید. برای حفظ وزن مناسب به کالری کافی نیاز دارید. شما همچنین به پروتئین کافی نیاز دارید تا قدرت خود را حفظ کنید. خوب غذا خوردن ممکن است به شما کمک کند تا احساس بهتری داشته باشید و انرژی بیشتری داشته باشید.
بعضی اوقات، به خصوص در حین درمان یا بلافاصله پس از آن، ممکن است احساس بی‌اشتهایی داشته باشید. ممکن است ناراحت یا خسته باشید. ممکن است متوجه شوید که غذاها مانند گذشته طعم خوبی ندارند. علاوه بر این، عوارض جانبی درمان(مانند کم اشتهایی ، حالت تهوع ، استفراغ یا تاول‌های دهان)می‌تواند خوردن را سخت کند. یک متخصص تغذیه می‌تواند روش‌هایی را برای مقابله با این مشکلات پیشنهاد دهند.