اسپوندیلولیستزیس کمری نام بیماری لغزش قسمت فوقانی مهره‌ها است. این مهره می‌تواند به جلو (آنترولیستزیس) یا به عقب (رترولیستزیس) بلغزد. در لغزش مهره‌ها، بدنه‌های مهره‌ها در قسمت تحتانی ستون فقرات کمری به سمت یکدیگر جابجا می‌شوند. یکی از دلایل این لغزش، انجام ورزش‌های خاص است. در ادامه به طور کامل اسپوندیلولیستزیس کمری، علت آن و نحوه درمان را توضیح خواهیم داد.
بیشتر بخوانید : ورزش مناسب انحراف ستون فقرات
اسپوندیلولیستزیس کمری چیست؟
پایداری یک اصطلاح مهم در بیومکانیک است. می‌توان آن را به‌صورت زیر تعریف کرد: به‌عنوان خاصیت جسم در برابر نیرویی که بر آن وارد می‌شود مقاومت می‌کند و نه شکل خود و نه موقعیت خود را در فضا تغییر می‌دهد. با انتقال به انسان، اصطلاح پایداری بالینی را می‌توان به‌گونه‌ای تعریف کرد که تحت بارهای معمولی روی ستون فقرات، نباید تغییر شکل یا تحرک غیرطبیعی ستون فقرات وجود داشته باشد که بتواند به بافت عصبی آسیب برساند. ثبات با تنش عضلانی، فشار داخل قفسه سینه و داخل شکم و قفسه سینه استخوانی حفظ می‌شود. پیش‌نیاز یک قطعه دیسک سالم با یک دیسک سالم، بدنه‌های مهره‌های مجاور طبیعی است.
معمولاً هنگامی که از اسپوندیلولیستزیس واقعی یا اسپوندیلولیزیس صحبت می‌شود که در ستون فقرات کمری، سطوح LWK 4/5 و LWK 5/SWK 1 تحت‌تأثیر قرار می‌گیرند. در اینجا ناهماهنگی قوس مهره‌ای (معمولاً در ناحیه تنگه) یا ریزشکستگی‌های متعدد پارس بین مفصلی (بخشی از استخوان بین مفاصل) وجود دارد که منجر به کشیدگی و نازک شدن استخوان با کاهش استحکام می‌شود.
تغییرات دژنراتیو در مفاصل فاست، کپسول‌های مفصلی و رباط‌ها در انحطاط دیسک بین مهره‌ای (استئوکندروز) منجر به تحرک بیش از حد در بخش آسیب‌دیده با تحریک دائمی مفاصل فاست و صفحات پوششی بدن مهره‌ها می‌شود. در اینجا نیز زمانی که بدن مهره بر روی مهره تحتانی به جلو می‌لغزد، از اسپوندیلولیستزیس صحبت می‌شود.
علاوه بر این، ناپایداری پس از عمل می‌تواند پس از چندین عمل دیسک یا رفع فشار در مورد تنگی کانال نخاعی رخ دهد، زیرا قسمت‌های استخوانی مهم بخش دیسک به دلایل عملیاتی باید برداشته شوند، برای مثال برای اینکه بتوان به فتق دسترسی داشت.
تصویربرداری به منظور تشخیص اسپوندیلولیستزیس کمری
اشعه ایکس معمولی و تصاویر عملکردی ستون فقرات بسیار مهم است. تصویر کناری، افست بدنه مهره را نسبت به مهره همسایه زیر نشان می‌دهد. صفحه پوششی بدنه مهره زیرین به چهار قسمت تقسیم می‌شود، لبه عقبی بدنه مهره سرخوردن، یعنی مهره‌ای که بالای آن قرار دارد، درجه سرخوردن را تعیین می‌کند، درجه I-IV. مهره کاملاً لغزنده اسپوندیلوپتوز نامیده می‌شود.
با توموگرافی کامپیوتری (CT)، نقص در قوس مهره در واقع همیشه در مورد اسپوندیلولیستزیس واقعی قابل‌مشاهده است. توموگرافی رزونانس مغناطیسی (MRI) نیز نقص در ناحیه مفاصل فاست را نشان می‌دهد. علاوه بر این، همچنین می‌تواند اطلاعاتی در مورد باریک شدن کانال نخاعی، باریک شدن سوراخ‌های خروجی عصب (تنگی فورامن) و فشرده‌سازی ریشه‌های عصبی خروجی ارائه دهد.
درمان محافظه کارانه اسپوندیلولیستزیس کمری
علائم مرتبط با اسپوندیلولیستزی شناخته شده معمولاً با تمرینات تثبیت‌کننده تنه و محدودیت فعالیت، یعنی حمل بارهای سنگین یا انواع خاصی از ورزش‌ها مانند تنیس یا فوتبال که در آن بار محوری واضحی روی ستون فقرات وجود دارد، بهبود خوبی نشان می‌دهد. اگر علائم بیش از ۶ هفته ادامه داشته باشد یا نقص عصبی همراه با درد و بی‌حسی تشعشع شود، باید تصویربرداری انجام شود.
در مورد اسپوندیلولیستزی با درجه پایین همراه با علائم کمری
درمان درد با هدایت CT باید حتماً قبل از درمان جراحی در نظر گرفته شود. در اینجا، مفاصل فاست تغییریافته نفوذ می‌کنند، زیرا کمردرد در اسپوندیلولیستزیس توسط تغییر مفصل فاست یا بارگذاری بیش از حد فاست ها ایجاد می‌شود. در آستانه عمل، درمان درد با هدایت CT باید همیشه امتحان شود و به دنبال آن عصب‌کشی حرارتی انجام شود، مشروط بر اینکه نقص عصبی وجود نداشته باشد.
درمان جراحی اسپوندیلولیستزیس ستون فقرات
در بیماران مبتلا به اسپوندیلولیستزی درجه یک که تحت عمل جراحی قبلی قرار نگرفته‌اند، تثبیت معمولاً فقط در موارد استثنایی مفید است. در صورت وجود علائمی مانند درد یا حتی نقایص عصبی، اسپوندیلولیستزیز درجه II باید جراحی شود. اندیکاسیون جراحی در گریدهای III و IV داده می‌شود، اگرچه این بیماران می‌توانند به طور خودبه‌خودی از لغزش مهره‌ها با واکنش‌های حمایتی قابل‌توجه در ستون فقرات جلوگیری کنند.
استاندارد کنونی امروزه ادغام دو جسم مهره‌ای با استفاده از قفس‌های بین مهره‌ای و پیچاندن بخش با پیچ‌های پدیکول است. در جراحی مغز و اعصاب، این کار از پشت یا از پهلو انجام می‌شود تا هم‌زمان با خیال راحت تراکم ساختارهای عصبی را انجام دهد. این معمولاً با استفاده از تکنیک PLIF (همجوشی بین بدنی کمری خلفی) انجام می‌شود.
این منجر به تثبیت قطعه و در پی آن باعث لرزش قفس‌های معرفی شده می‌شود. جابه‌جایی کامل شکل‌گیری پله ممکن است اما همیشه امکان‌پذیر و معقول نیست. فقط برای رسیدن به کمال اشعه ایکس نباید با جاه‌طلبی اغراق‌آمیز کاری انجام داد.
هدف تثبیت و تا حدی “بستن” بخش مربوطه از ستون فقرات به‌منظور ازبین‌بردن حرکت بیش از حد یا افزایش تحرک در مفاصل فاست است. کمردرد مرتبط با اسپوندیلولیستزیس دقیقاً از مفاصل فاست اصلاح شده بیش از حد و عمدتاً آرتروز ناشی می‌شود. اگر همچنین بتوان از قبل با انفیلتراسیون فاست هدایت‌شده با سی‌تی نشان داد که درد از این مفاصل و این سگمنت می‌آید، عمل منطقی است و البته بسته به میزان رنج بیمار، انجام می‌شود. این عمل فیوژن ستون فقرات نامیده می‌شود.
دیدگاه کاربران