سکته مغزی معمولاً به عنوان یک رویداد تلخ شناخته می‌شود. سکته مغزی نیز می‌تواند بدون علائم باقی بماند. در این حالت به آن سکته مغزی خاموش می‌گویند. در ادامه به بررسی سکته مغزی خاموش، علائم و درمان آن می‌پردازیم.
خطر سکته مغزی خاموش
با این حال، هر سکته مغزی این علائم واضح را ندارد. بستگی دارد کجا اجرا کنه اگر ناحیه‌ای از مغز که مسئول گفتار یا حرکت بدن نیست تحت‌تأثیر قرار گیرد، علائم معمولی رخ نمی‌دهد. عواقب آن اغلب تنها زمانی قابل‌توجه است که چندین ضربه کوچک و بی‌صدا قبلاً رخ‌داده باشد.
۳ نشانه سکته مغزی خاموش
علائم یا نشانه‌های سکته مغزی خاموش عبارتند از:
- تغییرات شخصیتی
- اختلالات حافظه
- اختلالات راه‌رفتن
به همین دلیل، چنین سکته‌هایی اغلب به طور تصادفی تشخیص داده می‌شوند، به‌عنوان مثال توسط CT یا MRI که در واقع به دلیل سایر شکایات انجام شده است. هرچند وقت یک‌بار سکته‌های مغزی به طور تصادفی کشف می‌شوند، به‌شدت به روش معاینه مورداستفاده بستگی دارد.
تشخیص اختلال گردش خون موقت
تنها راه برای افتراق بین اختلال گردش خون موقت و سکته کامل، ارزیابی کامل توسط پزشک است که معاینه را انجام می‌دهد و دستور تصویربرداری از مغز را می‌دهد. تست‌های تصویربرداری، مانند سی‌تی‌اسکن یا اسکن ام‌آرآی، می‌توانند میزان آسیبی که ممکن است در طول سکته ایجاد شده باشد را نشان دهند.
برای تعیین علت سکته جزئی، پزشک ممکن است اسکن اولتراسوند یا اکوکاردیوگرام را تجویز کند که می‌تواند هرگونه انسداد یا پلاک را در شریان‌های شما نشان دهد.
از آنجایی که سکته مغزی جزئی هیچ عارضه جانبی پایداری ایجاد نمی‌کند، بر خلاف سایر سکته‌ها نیازی به بازتوانی درمانی ندارید. در عوض، بهبودی پس از یک سکته جزئی بر بهبود جریان خون به مغز و جلوگیری از سکته مغزی دوم و شدیدتر متمرکز است.
این امر مستلزم درمان علت زمینه‌ای مشکلات موقت گردش خون و ایجاد تغییرات خاصی در سبک زندگی است که خطر سکته را کاهش می‌دهد.
بهبودی موفق پس از یک سکته مغزی جزئی
در زیر برخی از رایج‌ترین گزینه‌های درمانی برای بهبودی از سکته مغزی جزئی آورده شده است:
۱. ضد پلاکت و ضدانعقاد
ضد پلاکت‌ها داروهایی هستند که از چسبیدن پلاکت‌های خون به یکدیگر جلوگیری می‌کنند که می‌تواند خطر لخته‌شدن خون را کاهش دهد. نمونه‌هایی از این داروها آسپرین و کلوپیدوگرل هستند.
داروهای ضدانعقاد دیگری نیز وجود دارند که پلاکت‌ها را هدف قرار نمی‌دهند. بلکه پروتئین خاصی را در خون هدف قرار می‌دهند که باعث لخته‌شدن می‌شود.
هر دو نوع دارو خطرات خاص خود را دارند. برای اطلاعات بیشتر در مورد اینکه کدام داروها برای بهبودی از سکته جزئی شما بهترین هستند، با پزشک خود صحبت کنید.
۲. مداخلات جراحی
اگر شریان‌ها باریک شده و با پلاک پر شده است، ممکن است برای برداشتن پلاک و بهبود جریان خون به جراحی نیاز داشته باشید.
رایج‌ترین روش جراحی برای درمان تنگی عروق، آنژیوپلاستی کاروتید است. این یک روش کم تهاجمی است که شامل قراردادن کاتتر از طریق شریان فمورال در کشاله ران است. سپس پزشک یک استنت را در نقطه باریک شریان قرار می‌دهد که شریان شما را گشاد می‌کند و جریان خون را بهبود می‌بخشد.
اگر انسداد شدید در شریان کاروتید خود دارید، پزشک ممکن است یک روش تهاجمی‌تر به نام اندارترکتومی کاروتید را توصیه کند. این روش به جراح اجازه می‌دهد تا شریان‌های شما را از رسوبات چربی پاک کند، که می‌تواند به طور قابل توجهی خطر سکته مغزی در آینده را کاهش دهد.
عوامل خطر سکته مغزی خاموش
مفید است که سکته مغزی خاموش همان عوامل خطر سکته مغزی کلاسیک را داشته باشد. عوامل خطر اصلی عبارت‌اند از:
- فشارخون بالا
- تصلب شرایین
- دیابت
- فیبریلاسیون دهلیزی
- سیگارکشیدن
علاوه بر این، خطر سکته مغزی به طور کلی با افزایش سن افزایش می‌یابد. جالب است که بسیاری از سکته‌های بی‌صدا نیز پس از مداخلات پزشکی روی قلب، مانند تعویض دریچه قلب، مشاهده می‌شوند؛ بنابراین بیماران مبتلا باید به علائم سکته خاموش توجه ویژه‌ای داشته باشند.
تنظیم سبک زندگی
در نهایت، پس از یک سکته جزئی، مهم است که به رایج‌ترین عوامل خطر سکته مغزی پرداخته شود. این عوامل عبارت‌اند از:
- فشارخون بالا
- دیابت
- کلسترول بالا
- چاقی
- سیگارکشیدن
- استرس مزمن
خوشبختانه، با تغییرات کوچک در سبک زندگی، می‌توانید بیشتر این عوامل را درمان کرده و خطر ابتلا به سکته دوم را کاهش دهید. برخی از تغییراتی که پزشکان اغلب توصیه می‌کنند عبارت‌اند از:
- مصرف نمک و چربی خود را محدود کنید.
- از یک رژیم غذایی متعادل استفاده کنید.
- تمرینات قلبی منظم انجام دهید.
- سیگارکشیدن را ترک کن.
- همچنین ممکن است برای کنترل فشارخون بالا یا دیابت به دارو نیاز داشته باشید.
درک درمان پس از سکته مغزی خاموش
سکته‌های خفیف به‌سرعت فروکش کرده و منجر به بهبودی کامل می‌شود. اگرچه سکته‌های مغزی خفیف به‌خودی‌خود رویدادهای تهدیدکننده زندگی نیستند، اما می‌توانند به طور قابل توجهی خطر سکته مغزی جدی‌تر را در آینده نزدیک افزایش دهند.
بنابراین، پس از یک اختلال گردش خون موقت، بیماران باید فوراً اقداماتی را برای درمان تمام عوامل خطر سکته مغزی انجام دهند. با انجام تنظیمات مهم توصیه شده در اینجا به‌اندازه کافی زود، می‌توانید به طور قابل توجهی شانس خود را برای جلوگیری از سکته کامل افزایش دهید.
دیدگاه کاربران