تومور اپاندیموما (ependymoma tumor) تومورهای سرطانی هستند که در مغز یا هر قسمتی از ستون فقرات، از جمله گردن و قسمت فوقانی و پایین کمر رشد می‌کنند. آنها ابتدا در سلول‌های اپندیمال شما در وسط نخاع و در فضاهای پر از مایع در مغز شما که به نام بطن شناخته می‌شوند ، تشکیل می‌شوند.
برخلاف انواع دیگر سرطان، تومور اپاندیموما معمولاً به سایر قسمت‌های بدن شما سرایت نمی‌کند. اما آنها می‌توانند در بیش از یک ناحیه از مغز یا ستون فقرات شما پخش شوند. در کودکان ، این تومورها به احتمال زیاد پس از درمان عود می‌کنند.
بسته به محل سرطان ، پزشک ممکن است درمان با جراحی ، شیمی درمانی یا اشعه را توصیه کند.
علائم تومور اپاندیموما
اکثر تومورهای اپاندیموما ابتدا اندازه شان کوچک است و در طی سالها به آرامی رشد می‌کنند، بنابراین ممکن است در ابتدا متوجه هیچ مشکلی نشوید. علائم شما بستگی به محل تومور دارد. اگر تومور در مغز شما است:
- تشنج یا سردردهای مکرر شوید.
- حالت تهوع یا استفراغ
- از دست دادن تعادل
- تاری دید
- احساس گیجی
اگر در ستون فقرات شما قرار دارد ، ممکن است موارد زیر را داشته باشید:
- سفتی یا درد در گردن یا پشت شما
- ضعف یا بی حسی در پاها یا بازوها
- دشواری در جویدن غذا و غیره
- مشکلات جنسی
اگر نوزاد شما اپاندیموما دارد، یکی از اولین علائمی که ممکن است متوجه آن شوید این است که سر او بزرگتر از حد معمول است.
علل اپندیموما
پزشکان مطمئن نیستند که علت به وجود آمدن تومور اپاندیموما چیست. اما در صورت داشتن یک بیماری ژنتیکی به نام نوروفیبروماتوز نوع ۲ ، احتمال ابتلا به این بیماری افزایش می‌یابد. آپاندیموما مردان و زنان را به طور مساوی تحت تأثیر قرار داد. در بین بزرگسالان، احتمال ابتلا به این تومورها در سن های ۴۰ تا ۶۰ سالگی است. در مورد کودکان ، حدود ۳۰ درصد موارد آپاندیموما در کودکان زیر ۳ سال اتفاق می‌افتد.
انواع اپاندیموما
چهار نوع تومور اپاندیموما وجود دارد که بر اساس محل شروع سرطان و سرعت رشد آن مشخص میشود.
- درجه ۱ (subpendpendymomas). اینها معمولاً در نزدیکی بطن مغز ظاهر می‌شوند و به آرامی رشد می‌کنند. آنها معمولاً بزرگسالان و مردان مسن را تحت تأثیر قرار می‌دهند.
- درجه ۱ (اپاندیمومهای میکسوپاپیلاری). اینها معمولاً در نخاع بزرگسالان جوان ظاهر می‌شوند. این تومورها به آرامی رشد می‌کنند.
- درجه دوم (اپاندیموما). این تومور شایع ترین نوع اپاندیموما است که معمولاً در مغز یافت میشود.
- درجه III (اپاندیموم آناپلاستیک). اینها تقریباً همیشه در مغز یا جمجمه شما اتفاق می‌افتند و معمولاً سریعتر از سایر انواع اپاندیموما رشد می‌کنند.
اکثر آپاندیموما در بچه‌های جوان در نزدیکی قاعده مغز رشد می‌کنند. اکثر تومورهای نخاعی افراد بالای ۱۲ سال را تحت تاثیر قرار می‌دهند.
تشخیص اپاندیموما
پزشک ممکن است این آزمایشات را انجام دهد تا ببیند آیا شما مبتلا به آپاندیموما هستید یا خیر:
معاینه فیزیکی. پزشک بدن شما را بررسی می‌کند و درباره سلامت و تاریخچه پزشکی شما سوالاتی می‌پرسد.
معاینه عصبی. پزشک از شما می‌خواهد که حرکت کنید تا نحوه عملکرد مغز ، اعصاب و نخاع را بررسی کنید.
MRI (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی). این اسکن تصاویری دقیق از اندام های شما تهیه می‌کند. به احتمال زیاد از رنگی که در اطراف سلول‌های سرطانی جمع شده است استفاده می‌کنید تا بهتر در تصاویر نشان داده شود.
ضربه نخاعی. شما به پهلو دراز می‌کشید و پزشک از یک سوزن برای جمع آوری مایع از ستون فقرات استفاده می‌کند و تکنسین‌های آزمایشگاه آن را برای علائم تومور تجزیه و تحلیل می‌کنند.
بیوپسی تنها راه اطمینان از آپاندیموما بودن تومور این است که یک قطعه کوچک از تومور را زیر میکروسکوپ قرار داده و به دنبال سلول‌های سرطانی باشید. این در حین عمل جراحی انجام میشود. همچنین به پزشک شما این اجازه را می‌دهد که نوع و درجه تومور را بشناسد.
درمان اپندیموما
شما برای تصمیم گیری در مورد درمان خود با تیمی از پزشکان ، از جمله یک انکولوژیست ، جراح مغز و اعصاب ، همکاری خواهید کرد. آنها موارد زیادی را مورد بررسی قرار می‌دهند ، از جمله سن شما یا فرزندتان، محل تومور و درجه و عوارض جانبی احتمالی. گزینه‌های احتمالی عبارتند از:
مشاهده. از آنجا که بسیاری از تومورهای اپاندیموما به آرامی رشد می‌کنند ، اگر علائم نداشته باشید ممکن است تحت درمان قرار نگیرید. در عوض ، پزشک ممکن است علائم شما را مشاهده کرده و با MRI های سالانه تومور را بررسی کند.
عمل جراحی. اگر تومور شما بزرگتر باشد یا علائم ایجاد کند، پزشک ممکن است جراحی با ابزارهای کوچک را پیشنهاد کند. در مورد تومورهای نخاعی، جراح یک برش کوچک در نخاع شما ایجاد می‌کند تا تومور را از بین ببرد. در مورد تومورهای مغزی، جراح قسمتی از جمجمه شما را برداشته و قطعه کوچکی از بافت مغز را جدا می‌کند. آنها سلولها را زیر میکروسکوپ بررسی می‌کنند. اگر سلول های سرطانی را پیدا کنند، در همان عمل جراحی تا آنجا که ممکن است تومور را خارج می‌کنند. بیشتر اوقات آنها می‌توانند تومورها را با خیال راحت از بین ببرند و شما عوارضی از عمل نخواهید داشت. ممکن است بعد از جراحی نخاع، پاهای خود را حس نکنید. پس از جراحی ، MRI تجویز خواهد شد تا بررسی شود که جراح کل تومور را برداشته است یا خیر. اگر قسمتی از آن هنوز در بدن شما است ، ممکن است برای برداشتن بقیه به عمل دوم نیاز داشته باشید.
پرتو درمانی یا شیمی درمانی. حتی اگر جراح شما تمام تومور را برداشته باشد، احتمالاً شیمی درمانی یا پرتودرمانی را برای از بین بردن سلول‌های سرطانی باقی مانده پیشنهاد خواهد کرد. تابش اشعه برای کودکان زیر ۳ سال خطرناک است زیرا احتمال رشد و مشکلات رشدی را افزایش می‌دهد. با پزشک خود در مورد بهترین گزینه برای کودک خردسال خود صحبت کنید.
درمان دارویی هدفمند داروهای خاصی در حال آزمایش هستند که به سلول های سرطانی حمله می‌کنند. اینها ممکن است نسبت به سایر روش‌های درمانی آسیب کمتری به سلول‌های سالم مجاور وارد کنند.
حرف آخر
شما یا فرزندتان ممکن است عوارض جانبی طولانی مدت مربوط به درمان تومور را داشته باشید. ممکن است هفته ها یا ماه ها طول بکشد تا عوارض جانبی ظاهر شوند. مشکلات ممکن است جسمی مانند سردرد و خستگی یا احساسی مانند افسردگی باشد. همچنین ممکن است کودکان در یادگیری یا رشد دچار مشکل شوند.
اکثر افرادی که تحت درمان آپاندیموما قرار می‌گیرند ۵ سال یا بیشتر زنده می‌مانند. این نرخ برای کودکان زیر ۱۹ سال کمی کمتر است.
غیرعادی نیست که آپاندیموما بعد از درمان دوباره رشد کند، به ویژه در کودکان. اگر دوباره برگشت ، معمولاً در همان نقطه تومور اصلی قرار دارد. فرزند شما به چکاپ منظم نیاز دارد تا مطمئن شوید که سرطان از بین رفته است.
دیدگاه کاربران