تنگی کانال نخاع به باریک شدن فضایی گفته می‌شود که طناب نخاعی و ریشه‌های عصبی را در برمی‌گیرد. بنابراین فشار می‌تواند بر روی نخاع و روی اعصابی که از ستون فقرات عبور می‌کنند ایجاد شود. اما چگونه بهفمیم تنگی کانال نخاعی داریم؟ برای پاسخ دقیق به این سؤال و همچنین شناسایی علت تنگی کانال نخاعی کمر، توصیه می‌کنیم مطالبی که در ادامه آمده است را با دقت بخوانید.
چگونه بفهمیم تنگی کانال نخاع داریم؟
به طور کلی، تشخیص تنگی کانال کمر بر اساس مجموعه علائم، معاینه فیزیکی، تاریخچه پزشکی و تصویربرداری تشخیصی است.
معاینه فیزیکی و شرح حال
معاینه فیزیکی شامل ارزیابی مستقیم توسط پزشک، از علائم شکایت بیمار است. معاینه فیزیکی و تاریخچه پزشکی در شناسایی تنگی کمر مهم است، اما اجازه تشخیص قطعی را نمی‌دهد. برای تشخیص دقیق ، تصویربرداری تشخیصی مورد نیاز است.
تصویربرداری برای تشخیص تنگی کانال نخاع
همانطور که پیش‌بینی می‌شود، تصویربرداری تشخیصی برای تشخیص قطعی تنگی کانال نخاع ضروری است. به طور خاص، تست‌های تصویربرداری تشخیصی مفید برای شناسایی تنگی کانال نخاعی عبارتند از:
اشعه ایکس به ستون فقرات. این امکان را برای تجزیه و تحلیل مهره‌ها و تشخیص هرگونه تغییرات تشریحی مؤثر بر آن‌ها (به عنوان مثال استئوفیت) فراهم می‌کند. البته همیشه در تشخیص تنگی کمر مؤثر نیست. این شامل حداقل قرار گرفتن بیمار در معرض پرتو‌های یونیزان است.
ام‌آرآی ستون فقرات. این امکان را به تجزیه و تحلیل جزئیات بافت‌های نرم و بافت‌های سخت ناحیه آناتومیکی مورد علاقه می‌دهد.
این یک تست مؤثر در شناسایی عواقب پیری و آرتروز در سطح مهره‌ها و در تشخیص فتق دیسک است. علاوه بر این، اگرچه مناسب‌ترین معاینه نیست، اما می‌تواند تومور‌های ستون فقرات را نیز تشخیص دهد.
سی‌تی‌اسکن ستون فقرات. تصاویر سه بعدی دقیق و سه بعدی از ناحیه آناتومیکی مورد علاقه ارائه می‌دهد.این نوع تصویربرداری، اجازه می‌دهد تا تنگی کمر مربوط به پیری، اسپوندیلوز، تومور‌های نخاعی یا فتق دیسک را شناسایی کنید. این شامل قرار دادن بیمار در معرض دوز زیادی از پرتو‌های یونیزه است.
میلوگرافی. به لطف استفاده از اشعه ایکس و یک ماده حاجب رادیویی مات، امکان تجزیه و تحلیل دقیق نخاع، اعصاب نخاعی و سایر بافت‌های موجود در کانال نخاعی را فراهم می‌کند.
اگر در نخاع یا اعصاب نخاعی به دلیل تنگی کمر درد وجود داشته باشد، میلوگرافی آن را تشخیص می‌دهد و امکان تشخیص آن را فراهم می‌کند.گاهی اوقات میلوگرافی با سی تی اسکن ترکیب می‌شود.
کدام نواحی بدن بیشتر تحت تأثیر قرار می‌گیرند؟
نواحی آسیب دیده بیشتر ستون فقرات کمری (محلی شدن بیشتر) و ستون فقرات گردنی هستند (محل دوم خطرناک‌تر است زیرا نخاع و اعصاب می‌توانند در سطوح بالاتر آسیب ببینند، بنابراین در شدیدترین موارد ناتوانی بیشتری ایجاد می‌کنند). تنگی نخاعی به باریک شدن حداقل یکی از دو فضای ستون فقرات که اعصاب از آنجا عبور می‌کنند گفته می‌شود:
- کانالی در مرکز ستون فقرات (کانال مدولار) که در آن نخاع و ریشه‌های عصبی قرار دارند.
- منافذ بین مهره‌ها که از طریق آن اعصاب از بیرون آمدن ریشه خود از ستون فقرات به سایر قسمت‌های بدن می‌روند.
علائم بیماری تنگی کانال نخاعی چیست؟
علائم کلاسیک تنگی کمر عبارتند از:
- کمردرد (درد پایین کمر ).
- درد در باسن و یا پا‌ها. این درد به عنوان لنگش نوروژنیک نیز شناخته می‌شود، این درد در حین فعالیت‌هایی مانند راه رفتن و کاهش در وضعیت نشسته یا هنگام خم شدن کمر به جلو، شدیدتر می‌شود.
- بی حسی یا گزگز در باسن ویا پا‌ها. این اختلالات زمانی مشاهده می‌شوند که فشرده‌سازی طناب نخاعی و/یا ریشه‌های عصبی نخاعی مرتبط باشد.
- احساس ضعف در پا‌ها ویا افتادگی پا. مانند مورد قبلی، چنین علائمی زمانی وجود دارد که فشرده‌سازی قابل توجهی در نخاع و / یا ریشه‌های عصبی نخاع وجود دارد.
علائم مشاهده شده در حضور تنگی کمر نتیجه فشرده‌سازی نخاع و یا ریشه‌های عصبی نخاعی است.
به طور کلی، بیمار ممکن است احساس سوزن سوزن شدن، بی‌حسی، سوزش، تا احساس گاز گرفتن داشته باشد که به طور کلی می‌تواند از باسن در امتداد اندام تحتانی، تا پا منتشر شود. این پارستزی‌ها یا این تغییرات در حساسیت سطحی ممکن است به احساس ضعف (کمبود قدرت) در یک یا هر دو اندام تحتانی مرتبط باشد یا نباشد. اغلب بیمار قادر به راه رفتن در مسافت‌های طولانی نیست و پس از مدتی راه رفتن یا‌ایستادن باید چندین بار بایستد یا کمی به جلو خم شود. بنابراین ممکن است یک لنگش خفیف ناشی از درد وجود داشته باشد که لنگش نوروژنیک نامیده می‌شود یا در اثر فشار بر روی ریشه عصبی ایجاد می‌شود. بنابراین این یک لنگش عصبی است که به عصب مربوط می‌شود.
گاهی اوقات، بیمار ممکن است احساس کند که نیاز به خم شدن به جلو دارد، حتی در حالی که وضعیت نشسته خود را برای مدت طولانی حفظ می‌کند.
عوامل خطر تنگی کمر
عواملی مانند کهولت سن، آرتروز ستون فقرات (اسپوندیلوز)، بیماری پاژه، اسپوندیلولیستزیس کمری، تومور‌های ستون فقرات، فتق دیسک و ضربه به ستون فقرات موجب بروز تنگی کمر می‌شود.
علاوه بر این، کارشناسان در این زمینه مشاهده کرده‌اند که افراد سیگاری، افراد چاق و بیماران مبتلا به دیابت قندی بیشتر در معرض خطر تنگی کمر هستند.
عوارض
اگر به خصوص شدید باشد، تنگی کمر می‌تواند بر عملکرد روده و مثانه تأثیر بگذارد. به طور خاص، می‌تواند باعث از دست دادن کنترل اسفنکتر مقعد یا مثانه شود.
چه کسانی بیشتر در معرض ابتلا به تنگی کانال نخاعی قرار می‌گیرند؟
این اختلال در بین مردان و زنان بالای ۵۰ سال شایع‌تر است. با این حال، ممکن است در افراد جوان‌تری که با تنگی کانال نخاعی متولد شده‌اند یا آسیب نخاعی داشته‌اند، رخ دهد. تنگی کانال نخاع همچنین می‌تواند به دلایل زیر باشد:
آرتروز ستون فقرات (یا اسپوندیلوز )
این آسیب‌شناسی معمول در سنین بالا، آناتومی طبیعی مهره‌ها را تغییر می‌دهد و باعث ایجاد رشد استخوانی (استئوفیت) می‌شود که فضای نخاع را از بین می‌برد.
تومور‌های ستون فقرات
تومور‌های نخاعی علل بالقوه تنگی کمر هستند، زیرا توده‌های غیرطبیعی هستند که در داخل کانال نخاعی رشد می‌کنند و نخاع را از فضای در نظر گرفته شده برای آن محروم می‌کنند.
فتق دیسک در ناحیه کمر
در فتق دیسک، هسته پالپوس می‌تواند در جهت کانال نخاعی یا سوراخ بین مهره‌ای خارج شود، بنابراین در مورد اول، نخاع یا در حالت دوم ریشه‌های اعصاب نخاعی را فشرده می‌کند.
بیماری پاژه
این آسیب‌شناسی بازسازی استخوان باعث بدشکلی‌های اسکلتی در نواحی مختلف بدن انسان از جمله ستون فقرات و کانال نخاعی می‌شود.
اسپوندیلولیستزی کمری
این یک تغییر در آرایش طبیعی مهره‌های کمر است که می‌تواند منجر به باریک شدن کانال نخاعی شود.
ناهنجاری‌های مادرزادی ستون فقرات
هنگامی که تنگی کمر از بدو تولد وجود داشته باشد، به آن تنگی مادرزادی کمر نیز گفته می‌شود. تنگی مادرزادی کمر یک بیماری نسبتاً نادر است.
پاتوفیزیولوژی
تنگی کمر با باریک شدن کانال نخاعی در سطح مجرای کمری-خاجی ستون فقرات و در نتیجه فشرده شدن طناب نخاعی موجود در آن دستگاه مشخص می‌شود. لازم به ذکر است که گاهی اوقات این فشردگی ریشه‌های اعصاب نخاعی مجاور محل باریک شدن را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد.
آیا می‌توان از تنگی کمر جلوگیری کرد؟
پیشگیری از بیماری مانند تنگی کمر دشوار است، اگر نه، در برخی شرایط، حتی غیرممکن است. برخی از رفتار‌ها وجود دارد که اگر به دقت اتخاذ شود، از ستون فقرات محافظت می‌کند و هر گونه آسیب‌شناسی مؤثر بر آن را به تأخیر میاندازد، از جمله اشکال مختلف تنگی نخاعی. در میان این رفتار‌ها، موارد زیر برجسته می‌شود:
اتخاذ یک وضعیت صحیح نشستن و تکنیک مناسب برای بلند کردن بار‌های سنگین. این یک اقدام پیشگیرانه در برابر فتق دیسک کمر است.
اتخاذ یک سبک زندگی سالم، که شامل یک رژیم غذایی متعادل و بدون سیگار کشیدن است. سیگار کشیدن و بیماری‌های مرتبط با رژیم غذایی مانند چاقی و دیابت از عوامل خطر ثابت شده برای تنگی کمر هستند.
دیدگاه کاربران