درد عضلانی-اسکلتی ستون فقرات اغلب با آسیب دیسک دژنراتیو مرتبط است و در ابتدا با درمان‌های دارویی و توانبخشی درمان می‌شود. هنگامی که درد به طور قابل توجهی ادامه پیدا می‌کند و نقص عصبی وجود دارد، با وجود درمان‌های محافظه کارانه انجام شده، ممکن است نیاز به درمان جراحی وجود داشته باشد. جراحی کم تهاجمی ستون فقرات از طریق برش‌های کوچک انجام می‌شود، برخلاف جراحی سنتی، روش‌های جراحی کم تهاجمی دارای مزیت اسکار‌هایی هستند که به سختی قابل مشاهده هستند و حداقل آسیب جراحی به بافت‌های نرم کمر وجود دارد. نتیجه بهبود سریعتر بیمار و عوارض جانبی کمتر نسبت به مداخلات سنتی است.
جراحی ستون فقرات کم تهاجمی چیست؟
جراحی کم تهاجمی ستون فقرات، که به عنوان جراحی آندوسکوپی ستون فقرات نیز شناخته می‌شود، شامل استفاده از پارامتر‌های مشابه با جراحی باز است. اما زخم و شکافتن کمر را تا حد امکان به حداقل می‌رساند. یکی از بزرگترین مشکلات جراحی ستون فقرات نیاز به ایجاد چندین برش برای رسیدن به این ناحیه از بدن است که منجر به زخم‌های بیشتر، از دست دادن خون قابل توجه و مداخلات بسیار طولانی می‌شود. به همین دلیل است که ما تمایل داریم تا حد امکان به جراحی کم تهاجمی ستون فقرات متوسل شویم. زیرا شامل عوارض کمتر، اسکار‌های کوچکتر، کمترین آسیب عضلانی و بهبودی سریع است.
جراحی کم تهاجمی ستون فقرات برای کدام بیماری‌ها کاربرد دارد؟
از جمله مشکلاتی که ستون فقرات را تحت تاثیر قرار می دهد، که با استفاده از جراحی کم تهاجمی قابل درمان است، عبارتند از:
- فتق دیسک کمر
- فتق دیسک گردن
- انواع اسکلولیوز ستون فقرات مانند اسکولیوز دژنراتیو و اسکولیوز ایدیوپاتیک
- ناپایداری ساکروم ایلیاک
- شکستگی مهره ها
- تنگی کانال نخاعی
جراحی ستون فقرات می‌تواند تمام آسیب‌شناسی‌های ستون فقرات را برطرف کند، حتی آسیب‌شناسی‌های دژنراتیو مانند فتق دیسک. امروزه در بسیاری از موارد بدون نیاز به بازکردن پشت، از طریق ریز برش یا سوراخ با مداخلات آندوسکوپی یا از راه پوست قابل حل است.
همین امر در مورد تنگی کانال نیز صدق می‌کند و باریک شدن کانال کمری را می‌توان با تثبیت‌های پوستی برطرف کرد.
چند سالی است که حتی شکستگی‌های مهره را می‌توان به روشی کم تهاجمی درمان کرد، که کاملاً انقلابی در این رویکرد به این آسیب‌شناسی بسیار مکرر ایجاد کرده است، از طریق عمل‌های مهره و کیفوپلاستی که به لطف میکروسوندینو، مهره‌های شکسته را تحت رادیوگرافی قرار می‌دهند. بین عمل، در عرض چند دقیقه تثبیت می‌شود و پس از چند ساعت بیمار می‌تواند به فعالیت‌های عادی روزانه خود بازگردد.
این نوع جراحی در ناپایداری‌های مهره‌ای یا اسپوندیلولیستزیس مفید است که در آن روش‌های پوستی را می‌توان به روشی با حداقل تهاجم مورد بررسی قرار داد.
مزایای جراحی کم تهاجمی ستون فقرات چیست؟
مزایا بیش از هر چیز به ایجاد ناراحتی کمتر برای بیمار در حین عمل با بیهوشی (که می‌تواند کوتاه‌تر یا در برخی موارد محدود به یک موضعی یا منطقه‌ای باشد) مرتبط است.
به یک نتیجه دیگر ایجاد زخم و جای زخم کمتراست. اما مهمتر از همه به بهبودی پس از عمل و سرعت آن، با بستری شدن در بیمارستان و دوره نقاهت بسیار کوتاه‌تر است.
بنابراین بازگشت به زندگی عادی و فعالیت‌های روزانه به طور قابل توجهی سریعتر در زمان و کاهش قابل توجهی هزینه اجتماعی برای بیمار و برای ساختاری که او را میزبانی می‌کند وجود دارد.
آمادگی برای جراحی کم تهاجمی ستون فقرات
بیمار صبح به بیمارستان می‌رسد و عمل جراحی صبح همان روز انجام می‌شود. پس از عمل، یک روز در بیمارستان بستری می‌شود تا نتایج را ارزیابی کند. روز بعد مرخص می‌شود و می‌تواند به خانه برود.
بهبودی پس از جراحی
از لحظه‌ای که بیمار از بیمارستان خارج می‌شود، با محدودیت‌هایی که جراحی ستون فقرات دارد، می‌تواند زندگی عادی داشته باشد، زیرا ممکن است ناراحتی ظاهر شود. به همین دلیل توصیه می‌شود که ورزش یا ورزش شدید بدنی انجام ندهید:
این‌ها دستورالعمل‌هایی هستند که معمولاً بیماران در هفته‌های اول باید رعایت کنند. بعد از ۶-۱۲ هفته آن‌ها می‌توانند به انجام هر نوع فعالیت بدنی برگردند. علاوه بر این، نتایج کوتاه مدت برای اکثر بیماران بسیار رضایت بخش است، زیرا آن‌ها می‌توانند روز بعد از عمل راه بروند.
درمان‌های جایگزین جراحی کم تهاجمی ستون فقرات
جراحی ستون فقرات کم تهاجمی یکی از جدیدترین روش‌های درمانی در زمینه جراحی ستون فقرات است. انواع دیگری از درمان وجود دارد، مانند جراحی باز ستون فقرات، که برای اصلاح کمردرد به خصوص در صورت فتق دیسک استفاده می‌شود. فشار دادن یک ریشه عصبی و سایر درمان‌های غیر جراحی شکست خورده است. این تکنیک زمانی استفاده می‌شود که به دلایل آناتومیکی نمی‌توان به جراحی کم تهاجمی اعتماد کرد.
تکنیک دیگری به نام جراحی ستون فقرات از راه پوست وجود دارد. این تکنیک شامل قرار دادن برخی از ایمپلنت‌ها در پشت با ایجاد برش‌های بسیار کوچک و گشاد کردن بافت‌ها بدون تشریح یا نیاز به برداشتن خود بافت‌ها است. از طریق یک لوله انجام می‌شود و به تدریج بافت‌ها گشاد می‌شود و ایمپلنت در مهره قرار می‌گیرد. به این ترتیب بافت‌ها آسیب نمی‌بینند و بیمار تقریباً بلافاصله می‌تواند راه برود.
دیدگاه کاربران