انواع مختلفی از تومورها می‌توانند در مغز و نخاع ایجاد شوند. هنگامی که پزشکان در حال تلاش برای یافتن بهترین روش درمان تومور هستند ، عوامل متعددی می‌تواند در آن تاثیر بگذارد.
نوع تومور (بر اساس نوع سلولی که از آن شروع می‌شود): تومورها تقریباً در هر نوع بافت یا سلولی در مغز یا نخاع ایجاد می‌شوند. برخی از تومورها دارای ترکیبی از انواع سلول‌ها هستند. انواع مختلف تومورها تمایل دارند در قسمتهای خاصی از مغز یا نخاع رشد کنند. شایع ترین انواع تومورهای مغزی و نخاعی در کودکان را در ادامه بیشتر بررسی خواهیم کرد.
درجه تومور: برخی از انواع تومورهای مغزی و نخاعی بیشتر از بقیه به بافتهای مجاور گسترش می‌یابند. تومورهای مغزی و نخاعی به طور معمول به ۴ درجه تقسیم می‌شوند (با استفاده از اعداد رومی I تا IV) ، عمدتا بر اساس ظاهر سلول های تومور در زیر میکروسکوپ. هرچه درجه بالاتر باشد ، احتمال رشد تومور سریعتر است:
- تومورهای درجه پایین (درجه ۱ یا II) تمایل دارند کندتر رشد کنند و کمتر احتمال دارد به بافتهای مجاور حمله کنند.
- تومورهای درجه بالاتر (درجه III یا IV) تمایل دارند به سرعت رشد کنند و بیشتر احتمال دارد به بافتهای مجاور گسترش یابند. این تومورها اغلب نیاز به درما‌ن‌های شدیدتری دارند.
تغییرات ژنی در سلول های توموری: حتی برای نوع خاصی از تومور، تغییرات ژن سلول های توموری می‌تواند متفاوت باشد. به عنوان مثال ، بسیاری از انواع تومورها اکنون بر اساس جهش در یکی از ژن های IDH تقسیم شده‌اند. برای نوع خاصی از تومور، افرادی که دارای جهش IDH هستند نسبت به افراد بدون جهش چشم انداز بهتری دارند. جهش های ژنی دیگر نیز می‌توانند برای انواع خاصی از تومورها مهم باشند.
محل تومور: جایی که تومور در مغز و نخاع قرار دارد می‌تواند بر علائم ایجاد شده و همچنین بهترین روش های درمانی تاثیر بگذارد. تومورهای مغزی در کودکان بیشتر از بزرگسالان در قسمت های تحتانی مغز مانند مخچه و ساقه مغز شروع می‌شود. اما آنها می‌توانند در قسمتهای بالای مغز نیز شروع شوند.
گلیوما
گلیوما نوع خاصی از تومور نیست. گلیوما یک اصطلاح کلی برای گروهی از تومورها است که از سلولهای گلیال(سلولهای حمایتی مغز)شروع می‌شوند. تعدادی از تومورها را می‌توان گلیوما در نظر گرفت، از جمله:
- آستروسیتومها (که شامل گلیوبلاستوما می شوند)
- الیگودندروگلیوما
- آپاندیموما
- گلیوم ساقه مغز
- گلیوم های بینایی
حدود نیمی از تومورهای مغزی و نخاعی در کودکان گلیوما هستند.
آستروسیتوم ها
آستروسیتومها تومورهایی هستند که در سلول‌هایی به نام آستروسیت‌ها شروع می‌شوند، نوعی سلول گلیال که به حمایت و تغذیه سلولهای عصبی کمک می‌کند. برخی از آستروسیتومها می‌توانند به طور گسترده در سراسر مغز پخش شده و با بافت طبیعی مغز ترکیب شوند، که حذف آنها را با جراحی سخت می‌کند. گاهی اوقات آنها در امتداد مسیرهای مایع مغزی نخاعی (CSF) پخش می‌شوند. بسیار نادر است که آنها در خارج از مغز یا نخاع گسترش یابند.
مانند دیگر تومورهای مغزی، آستروسیتومها اغلب بر اساس درجه تقسیم بندی می‌شوند.
آستروسیتوم های درجه پایین (درجه ۱ یا ۲) تمایل دارند به آرامی رشد کنند و شایع ترین نوع تومور در کودکان است. برخی از انواع ، که به عنوان آستروسیتومهای غیر نفوذ کننده شناخته می‌شوند، تومورهای درجه یک هستند که تمایل به رشد بسیار آهسته دارند و به بافتهای مجاور گسترش نمی‌یابند، بنابراین اغلب پیش آگهی خوبی دارند.
آستروسیتوم های پیلوسیتیک تومورهای درجه یک هستند که به آرامی رشد می‌کنند و بندرت به بافتهای مجاور رشد می‌کنند. آنها بیشتر در مخچه رخ می‌دهند، اما می‌توانند در عصب بینایی ، هیپوتالاموس ، ساقه مغز یا مناطق دیگر نیز شروع شوند. آنها تقریباً ۱ از ۵ تومور مغزی در کودکان را تشکیل می‌دهند.
آستروسیتوم های غول پیکر زیرپوستی (SEGAs) در بطن ها (فضاهای مغز) ایجاد می‌شوند. آنها تومورهای درجه یک هستند که تمایل دارند به آرامی رشد کنند و بندرت به بافتهای مجاور تبدیل می‌شوند. این تومورها تقریباً همیشه با یک بیماری ارثی به نام اسکلروز توبروز مرتبط هستند.
آستروسیتومهای گسترش یافته نیز تومورهایی با رشد آهسته هستند ، اما تومورهای درجه دو هستند که می‌توانند به بافتهای مجاور گسترش یابند، که حذف آنها را با جراحی سخت می‌کند. اگرچه این تومورها درجه پایین تصور می‌شوند ، اما با گذشت زمان تهاجمی‌تر و سریع تر رشد می‌کنند.
گزانتواستروسیتوم پلئومورفیک (PXAs) تومورهای درجه دو هستند که تمایل به رشد آهسته دارند و اکثر آنها را تنها با جراحی می توان درمان کرد.
گلیوم های بینایی آستروسیتوم هایی هستند که در اعصاب بینایی (اعصاب منتهی از چشم به مغز) شروع می‌شوند. آنها معمولاً به آرامی رشد می‌کنند و اغلب با یک بیماری ارثی به نام نوروفیبروماتوز نوع ۱ مرتبط هستند. این تومورها به ندرت کشنده هستند، اما ممکن است باعث از دست دادن بینایی و آسیب به بافت مغزی مجاور شوند.
آستروسیتوم های درجه بالا (درجه III یا IV) تمایل دارند به سرعت رشد کرده و به بافت طبیعی مغز اطراف گسترش یابند. این شامل:
- گلیوبلاستوما که سریع‌ترین نوع آستروسیتوم (درجه ۴) هستند.
- آستروسیتومهای آناپلاستیک ، که درجه ۳ هستند.
الیگودندروگلیوما
این تومورها در سلول های مغزی به نام الیگودندروسیت ها (نوعی سلول گلیال که یک ماده چرب را ایجاد می‌کند و به سلولهای عصبی در ارسال سیگنال های الکتریکی کمک می‌کند) شروع می‌شود. اینها تومورهای درجه دو هستند که تمایل دارند به آرامی رشد کنند ، اما اکثر آنها می‌توانند در بافت نزدیک مغز رشد کنند و با جراحی نمی‌توان آنها را به طور کامل از بین برد. الیگودندروگلیوما به ندرت در امتداد مسیرهای CSF گسترش می‌یابد و حتی کمتر در خارج از مغز یا نخاع گسترش می‌یابد. همانند آستروسیتومها ، با گذشت زمان می‌توانند تهاجمی تر شوند. تنها حدود ۱٪ از تومورهای مغزی در کودکان الیگودندروگلیوما هستند.
آپاندیموما
حدود ۵ درصد از تومورهای مغزی در کودکان آپاندیموما هستند. این تومورها در سلولهای اپندیمال که در بطنها یا کانال مرکزی نخاع قرار دارند شروع می‌شوند. آنها می توانند از تومورهای نسبتاً کم (رشد آهسته) تا تومورهای درجه ۳ (سریع رشد)، که اپندیموم آناپلاستیک نامیده می‌شوند ، متغیر باشند.
آپاندیموما ممکن است در امتداد مسیرهای CSF گسترش یابد اما در خارج از مغز و نخاع گسترش نمی‌یابد. این تومورها می‌توانند جریان CSF را از بطن ها مسدود کرده و باعث بزرگ شدن بطن ها شوند – حالتی به نام هیدروسفالی.
برخلاف آستروسیتومها و الیگودندروگلیوما، اپاندیموما معمولاً به بافت طبیعی مغز تبدیل نمی‌شوند. در نتیجه ، برخی (اما نه همه) آپاندیموما را می توان با جراحی برداشته و درمان کرد. اما از آنجا که آنها می‌توانند در امتداد سطوح اپندیمال و مسیرهای CSF پخش شوند، درمان آنها گاهی اوقات دشوار است.
گلیوم ساقه مغز
گلیوم ساقه مغز هر نوع گلیوم است که در ساقه مغز شروع می‌شود. این اصطلاح به جای نوع تومور که در آن شروع می‌شود، به محل تومور اشاره دارد. غالباً ، گلیوم های ساقه مغز به طور پراکنده در سراسر ساقه مغز رشد می‌کنند (جایی که سلول های تومور در بافت طبیعی پخش می‌شوند) ، نه اینکه به عنوان یک تومور کانونی (جایی که سلول های تومور با هم جمع شده اند) رشد کنند. از این موارد به عنوان گلیوما خط میانی گسترش یافته نام برده می‌شود. این تومورها اغلب در قسمت پشتی شروع می‌شوند ، جایی که به آنها گلیوم پونتی داخلی پراکنده (DIPG) می‌گویند. درمان این تومورها می‌تواند سخت باشد.
حدود ۱۰ تا ۲۰ درصد از تومورهای مغزی در کودکان گلیوم ساقه مغز است. تقریباً همه این تومورها نوعی آستروسیتوم هستند.
تومورهای جنینی
این تومورها در شکل های اولیه سلول های عصبی در سیستم عصبی مرکزی شروع می‌شوند. حدود ۱۰ تا ۲۰ درصد تومورهای مغزی در کودکان تومورهای جنینی هستند. این بیماری در کودکان شایع و در بزرگسالان نادر است. تومورهای جنینی به سرعت رشد می‌کنند و اغلب در سراسر مسیرهای CSF گسترش می‌یابند.
مدولوبلاستوما شایع ترین نوع تومور جنینی است. این تومورها از مخچه شروع می‌شوند. چندین نوع مختلف مدولوبلاستوما وجود دارد که بر اساس ظاهر سلول های تومور در زیر میکروسکوپ و بر اساس جهش‌های ژنی سلول ها تقسیم بندی می‌شوند. برخی از انواع مدولوبلاستوما چشم انداز بهتری نسبت به بقیه دارند و پزشکان در حال تلاش برای تعیین نحوه تأثیر این امر بر درمان هستند.
مدولوبلاستوما اغلب می‌توانند به طور موثر درمان شوند و چشم انداز بهتری نسبت به تومورهای جنینی در سایر قسمت های مغز دارند. انواع دیگر تومورهای جنینی که کمتر رایج هستند عبارتند از:
- مدولوپیتلیوما
- تومور غیر معمول تراتوئید/رابدوئید (ATRT)
- تومور جنینی با رزت های چند لایه
در گذشته ، بسیاری از تومورهای جنینی به عنوان تومورهای اولیه نوروکتودرمی (PNETs) شناخته می‌شدند.
تومورهای پینه آل
برخی از انواع تومورها در غده صنوبری (غده کوچکی در وسط مغز) ایجاد می‌شود. رایج ترین (و سریع ترین رشد) از آنها پینهوبلاستوما نامیده می‌شود. درمان این تومورها می‌تواند سخت باشد.
کرانیو فارنژیوم ها
این تومورهای با رشد آهسته در بالای غده هیپوفیز اما در زیر خود مغز شروع می‌شوند. آنها حدود ۴ درصد از تومورهای مغزی در کودکان را تشکیل می‌دهند. این تومورها ممکن است بر غده هیپوفیز و هیپوتالاموس فشار وارد کرده و مشکلات هورمونی ایجاد کنند. از آنجا که کرانیوفارنژیومها بسیار نزدیک به اعصاب بینایی شروع می‌شوند ، می‌توانند باعث مشکلات بینایی نیز شوند. این باعث می‌شود که آنها بدون آسیب رساندن به بینایی یا تعادل هورمونی کودک به طور کامل حذف شوند.
مخلوط تومورهای گلیال و عصبی
تومورهای خاصی که در کودکان و نوجوانان (و به ندرت در افراد مسن) ایجاد می‌شوند دارای اجزای سلول گلیال و عصبی هستند. آنها تمایل دارند چشم انداز نسبتاً خوبی داشته باشند. تومورهای عصبی اپیتلیال دیسمبریوپلاستیک (DNETs) تمایل به رشد تدریجی دارند و اکثر آنها را تنها با جراحی می‌توان درمان کرد.
گانگلیوگلیوما نوعی تومور درجه یک است که دارای سلولهای عصبی بالغ و سلولهای گلیال است. اکثر آنها را می‌توان تنها با جراحی یا جراحی همراه با پرتودرمانی درمان کرد.
تومورهای شبکه کوروئید
این تومورهای نادر از شبکه کوروئید شروع می شود ، ناحیه ای که مایع مغزی نخاعی (CSF) را در بطن های مغز ایجاد می‌کند. بیشتر آنها خوش خیم هستند (پاپیلومای شبکه کوروئید) و با جراحی قابل درمان هستند. با این حال ، برخی از آنها بدخیم هستند (کارسینومای شبکه کوروئید).
شوانوما یا Schwannomas
این تومورها در سلولهای شوان شروع می‌شوند که اعصاب جمجمه و سایر اعصاب را احاطه کرده و عایق بندی می‌کنند. شوانوما معمولاً خوش خیم هستند. آنها اغلب در نزدیک مخچه روی عصب جمجمه ای مسئول شنوایی و تعادل ایجاد می‌شوند ، در این حالت آنها را شوانوم‌های دهلیزی یا نوروم‌های صوتی می‌نامند. همچنین ممکن است روی اعصاب نخاعی ، درست از نقطه ای که عصب از نخاع خارج می‌شود ، ایجاد شود. در این حالت ، تومور می‌تواند روی نخاع فشار بیاورد و باعث ضعف ، از دست دادن حس و مشکلات روده و مثانه شود.
این تومورها در کودکان نادر است. هنگامی که شوانوما در کودک مشاهده می‌شود، به ویژه اگر تومورهایی در دو طرف سر وجود داشته باشد، اغلب به این معنی است که کودک دارای سندرم تومور ارثی مانند نوروفیبروماتوز نوع ۲ است.
تومورهای دیگر که از داخل یا نزدیک مغز شروع می شوند!
مننژیوم ها
این تومورها از مننژها شروع می‌شوند ، لایه‌هایی از بافت که قسمت بیرونی مغز و نخاع را احاطه کرده‌اند. مننژیوم‌ها با فشار روی مغز یا نخاع باعث ایجاد علائم می‌شوند. شیوع آنها در کودکان بسیار کمتر از بزرگسالان است. مننژیوم ها تقریباً همیشه خوش خیم هستند و معمولاً با جراحی درمان می‌شوند. با این حال ، برخی از آنها بسیار نزدیک به ساختارهای حیاتی مغز هستند و تنها با جراحی قابل درمان نیستند. مننژیوما اغلب بر اساس ظاهر سلول های تومور درجه ای تعیین می‌شود.
- مننژیوم های درجه ۱ ، که بیشتر شبیه سلول های طبیعی هستند، بیشتر مننژیوم ها را تشکیل می‌دهند.
- مننژیوم های درجه دو (غیر معمول) کمی غیرطبیعی به نظر می‌رسند.
- مننژیوم های درجه سه (آناپلاستیک یا بدخیم) که غیر طبیعی‌ترین ظاهر می‌شوند ، تنها حدود ۱ تا ۳ درصد از مننژیوم ها را تشکیل می دهند.
- مننژیوم های درجه بالاتر بیشتر احتمال دارد که پس از درمان عود کنند و برخی از مننژیوم های درجه III می توانند به سایر قسمت های بدن گسترش یابند.
کوردوما
این تومورها از استخوان در قاعده جمجمه یا در انتهای تحتانی ستون فقرات شروع می‌شوند. کوردوما در سیستم عصبی مرکزی شروع نمی‌شود ، اما می تواند با فشردن قسمت های نزدیک مغز یا نخاع آسیب برساند. اگر این تومورها به طور کامل برداشته نشوند، عود می کنند و باعث آسیب بیشتر می‌شوند. آنها معمولاً به اندام های دیگر سرایت نمی کنند. کوردوما در بزرگسالان بسیار بیشتر از کودکان شایع است. برای اطلاعات بیشتر در مورد این تومورها ، به سرطان استخوان مراجعه کنید.
تومورهای سلول زایا
این تومورهای نادر از سلول های زایا ایجاد می‌شوند که به طور معمول در زنان سلول های تخمک و در مردان سلول های اسپرم را تشکیل می‌دهند. در طول رشد طبیعی قبل از تولد، سلول های زایا به تخمدان ها یا بیضه‌ها می‌روند و به سلول های تخمک یا اسپرم تبدیل می‌شوند. اما گاهی اوقات برخی از سلولهای زایا در جایی که باید حرکت نمی‌کنند و در مکانهای غیر طبیعی مانند مغز به پایان می‌رسند. سپس ممکن است به تومورهای سلولهای زایا تبدیل شوند، مشابه تومورهای ایجاد شده در تخمدانها یا بیضه ها.
تومورهای سلولهای زایا سیستم عصبی معمولاً در کودکان رخ می‌دهد ، بیشتر در غده صنوبری یا بالای غده هیپوفیز. این تومورها را گاهی بدون بیوپسی با اندازه گیری برخی مواد شیمیایی موجود در مایع مغزی نخاعی (CSF) یا آزمایش خون می‌توان تشخیص داد.
انواع تومورهای سلول زایا عبارتند از:
- ژرمینوما (شایع ترین نوع تومور سلول زایای CNS)
- کوریوکارسینوما
- سرطانهای جنینی
- تراتوم ها
- تومورهای کیسه زرده (تومورهای سینوسی اندودرمال)
نوروبلاستوما
این تومورهای سلول عصبی سومین سرطان شایع در کودکان است. اما نوروبلاستوما به ندرت در مغز یا نخاع ایجاد می‌شود. بیشتر از سلولهای عصبی داخل شکم یا قفسه سینه ایجاد می شود. این نوع سرطان بیشتر در دوران نوزادی شایع است.
لنفوم ها
لنفوم ها سرطان هایی هستند که در سلول هایی به نام لنفوسیت ها شروع می شوند که گلبول های سفید خون و بخشی از سیستم ایمنی بدن هستند. بیشتر لنفومها در سایر قسمتهای بدن شروع می‌شوند، اما بخش کوچکی از سیستم عصبی مرکزی (CNS) شروع می‌شود و لنفومهای اولیه CNS نامیده می‌شود. این تومورها در کودکان نادر است.
تومورهای هیپوفیز
تومورهایی که در غده هیپوفیز شروع می‌شوند تقریباً همیشه خوش خیم (غیر سرطانی) هستند. اما اگر به اندازه کافی بزرگ شوند که به ساختارهای مجاور فشار وارد کنند یا اگر بیش از حد از هر نوع هورمونی تولید کنند، می‌توانند مشکلاتی ایجاد کنند. این تومورها در نوجوانان شایع تر از کودکان خردسال است.
سرطانی که از سایر قسمت های بدن به مغز سرایت می کند!
گاهی اوقات تومورهای موجود در مغز از قسمت دیگری از بدن متاستاز (گسترش) یافته اند. تومورهایی که در اندام های دیگر شروع شده و سپس به مغز سرایت می‌کنند، تومورهای متاستاتیک یا ثانویه مغزی نامیده می‌شوند (در مقابل تومورهای اولیه مغز، از مغز شروع می‌شوند). باید توجه کنید که تومورهای متاستاتیک و اولیه مغزی اغلب به طور متفاوتی درمان می شوند.
در کودکان ، تومورهای متاستاتیک مغزی بسیار کمتر از تومورهای اولیه مغزی هستند. گاهی سرطان خون دوران کودکی می‌تواند به CSF در اطراف مغز و نخاع گسترش یابد. هنگامی که این اتفاق می‌افتد، سرطان هنوز یک سرطان خون محسوب می‌شود (سلول های سرطانی در CSF سلولهای لوسمی هستند)، بنابراین پزشکان از درمان‌هایی که برای سرطان خون استفاده می‌شود استفاده می‌کنند.
دیدگاه کاربران