به طور معمول خشکی کمر یا سفت شدن کمر در نتیجه بروز آرتروز کمر یا اسپاسم عضلات کمری ایجاد می‌شود. برای آنکه متوجه شویم علت سفتی یا خشکی کمر چیست باید به علائم توجه کنیم. درنتیجه مشخص‌شدن علت خشکی کمر، می‌توان روند درمان را نیز جلو برد. در ادامه به بررسی علائم و درمان اسپاسم عضلات و آرتروز کمر می‌پردازیم تا بتوانید علت خشکی کمر خود را شناسایی کنید.
هنگام اسپاسم عضلانی در بدن چه اتفاقی می‌افتد؟
اگرچه در ابتدا به نظر می‌رسد که خود غضله سفت شده است، اما اسپاسم عضلانی از خود عضله نیست، بلکه از عصب کنترل‌کننده آن ناشی می‌شود. سلول‌های عصبی سیگنال‌هایی را از مغز به عضله به شکل تکانه‌های الکتریکی ارسال می‌کنند. این محرک‌ها باعث انقباض عضلات می‌شوند. به طور معمول، عضلات پس از قطع سیگنال شل می‌شوند. با این حال، اگر سلول‌های عصبی به طور ناگهانی سیگنال‌های کنترل نشده‌ای برای انقباض به عضله ارسال کنند، این فرایند طبیعی می‌تواند نامتعادل شود و ادامه پیدا کند. اسپاسم عضلانی یک انقباض ناگهانی و دردناک عضله است.
این فرآیند می‌تواند چند ثانیه یا چند دقیقه طول بکشد و به‌خصوص برای کسانی که تحت‌تأثیر قرار گرفته‌اند ناراحت‌کننده است. حرکت منجر به انقباض در عضلات می‌شوند، و گیرنده‌های درد را در این ناحیه تحریک می‌کنند. این انقباضات غیرارادی اغلب از ساق پا تا قوس پا هنگام استراحت یا خواب رخ می‌دهد. در نتیجه اسپاسم عضلانی خشکی کمر ایجاد می‌شود و حرکات را محدود می‌کند.
اسپاسم عضلانی می‌تواند تقریباً در هر ناحیه‌ای از بدن انسان رخ دهد. اساساً به‌اصطلاح اسپاسم بر روی ماهیچه‌های مخطط و صاف تأثیر می‌گذارد. ماهیچه‌های اسکلتی و قلبی متعلق به ماهیچه‌های مخطط هستند، در حالی که بافت عضلانی سایر اندام‌های توخالی متعلق به ماهیچه‌های صاف است. با این حال، لازم نیست نگران باشید که اسپاسم عضلانی در قلب ایجاد شود، زیرا این موقعیت خاصی دارد. در اصل، سه نوع مختلف اسپاسم عضلانی وجود دارد:
- کرامپ معمولی: این شکل یک تنش مختصر و دردناک ایجاد می‌کند. نمونه‌هایی از این حالت گرفتگی عضلات پا در صبح یا شب است.
- اسپاسم کلونیک: اسپاسم‌ها مانند تکان خوردن هستند و توسط انقباض ریتمیک و اسپاسمودیک گروه‌های عضلانی ایجاد می‌شوند. آنها یکی پس از دیگری در فواصل زمانی کوتاه رخ می‌دهند. دراین‌بین عضله شل می‌شود.
- اسپاسم تونیک: این دست انقباضات طولانی‌مدت هستند.
کدام عضلات ممکن است تحت‌تأثیر قرار گیرند؟
گرفتگی عضلات در ساق پا یا ران به‌ویژه شایع است. اینها اسپاسم عضلات اسکلتی است. با این حال، اسپاسم می‌تواند در کیسه صفرا، روده یا مثانه نیز ایجاد شود. اگر ماهیچه‌های صاف یک اندام توخالی تحت‌تأثیر قرار گیرند و حمله‌ای از درد شکم مانند گرفتگی رخ دهد، به آن قولنج نیز می‌گویند. اگر اسپاسم عضلانی رگ‌های خونی باشد به آن وازواسپاسم می‌گویند. از طرف دیگر اسپاسم در برونش‌ها را اسپاسم شاخه‌ای و اسپاسم در حنجره را حنجره می‌گویند. اگر اسپاسم عضلانی به شکل انقباض در سراسر بدن رخ دهد، از تشنج مغزی صحبت می‌شود.
شایع‌ترین علل اسپاسم عضلانی
بدن برای عملکرد صحیح ماهیچه‌ها به نمک‌های مهمی مانند منیزیم، سدیم، پتاسیم و کلسیم نیاز دارد. اگر بدن فاقد این مواد مغذی باشد و کمبود مواد معدنی وجود داشته باشد، گرفتگی عضلات ممکن است رخ دهد. کمبود مواد معدنی، کم‌آبی، مصرف مواد مخدر، اسهال، استفراغ، بارداری و یا استفاده از داروهایی مانند دیورتینکها می‌توانند باعث اسپاسم عضلانی و درنتیجه خشکی کمر شوند.
با این حال، کمبود مواد معدنی یا منیزیم همیشه نباید علت گرفتگی عضلات باشد. گاهی اوقات فشار بیش از حد عضلانی، کفش‌های خیلی تنگ یا نامناسب پاها منجر به گرفتگی دردناک می‌شود. یکی دیگر از دلایل احتمالی اسپاسم عضلانی مکرر می‌تواند اختلالات عصبی مانند پلی نوروپاتی باشد. این بیماری چندین اعصاب محیطی بدن را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد.
اسپاسم همچنین می‌تواند از عوارض دیابت یا اختلالات هورمونی باشد. خود عضله نیز می‌تواند باعث ایجاد گرفتگی شود. البته این موارد بیماری‌های ماهیچه‌ای هستند که به‌ندرت اتفاق می‌افتند. سایر علل احتمالی گرفتگی عضلات بیماری‌های کبد و کلیه و همچنین اختلالات گردش خون است .
چه زمانی برای خشکی کمر ناشی از اسپاسم عضلات، به دکتر مراجعه کنیم؟
ورزشکاران، افراد مسن و زنان باردار می‌توانند یک یا دو چیز در مورد آن بگویند: ساق پا ناگهان شروع به تکان دادن می‌کند و درد شدیدی در ساق پا جاری است. با این حال، انقباض ناراحت‌کننده عضلات اغلب فقط چند ثانیه طول می‌کشد و در نهایت به پایان می‌رسد. بر خلاف حملات صرع، اسپاسم عضلانی خطرناک نیست. با این حال، اگر گرفتگی بیشتر طول بکشد و زندگی روزمره را محدود کند، باید فوراً با پزشک مشورت شود. گرفتگی مکرر عضلانی همچنین می‌تواند بیماری‌های جدی مانند کم‌کاری تیروئید یا التهاب در عضلات را پنهان کند. گرفتگی عضلات یک علامت مبهم است که باید توسط پزشک مشخص شود.
درمان اسپاسم عضلانی
رویکردهای درمان اسپاسم عضلانی به همان اندازه که علل آن متفاوت است. اگر علت گرفتگی عضلات کمبود منیزیم باشد، یک رژیم غذایی متعادل و قرص‌های منیزیم می‌تواند به‌عنوان یک اقدام حمایتی کمک کند.
دارو
به‌عنوان مثال، اگر گرفتگی عضلات مکرر رخ دهد، داروی ضد مالاریا کینین تجویز می‌شود. با این حال، این اغلب با عوارض جانبی همراه است. اگرچه محققان در حال حاضر روی درمان اسپاسم با داروهای صرع کار می‌کنند، اما هنوز مشخص نیست که کدام یک از این داروها واقعاً در موارد فردی کمک کند. گاهی اوقات از تزریق بوتاکس برای جلوگیری از گرفتگی عضلات استفاده می‌شود. با این حال، اینها می‌توانند منجر به علائمی چون فلج شوند و اغلب استرس بیشتری را بر افراد مبتلا وارد می‌کنند.
روش‌های جایگزین
اگر بدن فاقد مواد مغذی ضروری مانند منیزیم باشد، گرفتگی عضلات می‌تواند افزایش یابد. کمبود منیزیم اغلب ناشی از کمبود مایعات و تعریق زیاد است. مطمئن شوید که یک رژیم غذایی متعادل و مصرف مایعات کافی دارید. اگر کمبود منیزیم قبلاً رخ‌داده است، می‌توانید از قرص‌های منیزیم به‌عنوان یک اقدام حمایتی استفاده کنید. اینها به تعادل منیزیم شما کمک می‌کنند. منیزیم در اشکال مختلف مانند قرص، کپسول یا قرص جوشان موجود است. برای گرفتگی مکرر عضلات و ساق پا، متخصصان مصرف روزانه ۳۰۰ تا ۶۰۰ میلی‌گرم منیزیم را توصیه می‌کنند.
درمان‌های خانگی
در موارد حاد، ماساژ، کشش و گرم‌کردن عضله مؤثر بوده است. آب گرم را روی پارچه‌ای بریزید و آن را روی ناحیه دردناک قرار دهید. وقتی درد فروکش کرد، بهتر است به کمپرس سرد روی بیاورید. تنها کاری که باید انجام دهید این است که چندتکه یخ را در یک حوله بپیچید و روی ناحیه آسیب‌دیده قرار دهید. این تضمین می‌کند که عضله دوباره به طور کامل شل شود.
همچنین مطمئن شوید که یک رژیم غذایی متعادل دارید. حداقل دو لیتر در روز مایعات بنوشید. بعد از ورزش کمی نمک به آب خود اضافه کنید. به این ترتیب مواد مغذی مهمی برای بدن تأمین می‌شود. به‌عنوان یک اقدام پیشگیرانه، می‌توانید از دمنوش‌های ضد اسپاسم مانند رزماری، اسطوخودوس، بادرنجبویه یا نعناع نیز استفاده کنید. این چای‌ها مایعات کافی را در اختیار بدن قرار می‌دهند. بادام، موز و سرکه سیب نیز مواد مغذی ضروری برای عملکرد عضلات را فراهم می‌کنند.
مالش ماهیچه‌های گرفتگی با روغن‌های ضروری نیز مؤثر بوده است. به‌عنوان مثال، قبل از رفتن به رختخواب، عضلات دردناک را با روغن رزماری یا پرتقال مالش دهید.
با گرفتگی عضلات و خشکی کمر در حین ورزش چه باید کرد؟
درد به طور ناگهانی به ساق پا می‌رسد و ماهیچه منقبض می‌شود: گرفتگی عضلات در حین ورزش به‌خصوص ناراحت‌کننده است. اغلب اسپاسم‌ها در ساق پا هنگام دویدن یا در ران هنگام دوچرخه‌سواری ظاهر می‌شوند. گرفتگی‌های خائنانه حتی در کف پا متوقف نمی‌شود. اما دلایل این انقباضات دردناک در حین ورزش چیست؟ و چه کاری می‌توانید در مورد آن انجام دهید؟ اگر گرفتگی عضلات به طور مکرر رخ می‌دهد، ابتدا باید با پزشک توضیح داده شود. بیماری‌های جدی نیز می‌توانند پشت اسپاسم پنهان شوند.
با این حال، اغلب علل گرفتگی عضلات را می‌توان در حوزه ورزش یافت. گرفتگی عضلانی در حین ورزش اغلب نتیجه کار بیش از حد عضلات، کمبود مایعات یا استراحت ناکافی است. برای جلوگیری از گرفتگی عضلات هنگام دویدن، شنا یا دوچرخه‌سواری، تنظیم تمرینات مهم است. ورزشکاران باید با توجه به سطح عملکرد خود رقابت کنند و به بدن اجازه استراحت کافی بدهند. همچنین مطمئن شوید که یک رژیم غذایی متعادل و سالم دارید. برای به تعویق انداختن گرفتگی عضلات در طول تمرین، نوشیدنی‌های الکترولیتی حاوی کربوهیدرات نیز مؤثر بوده‌اند.
اسپاسم عضلات در دوران بارداری
آنها معمولاً در نیمه دوم بارداری و اغلب در شب رخ می‌دهند. مادران باردار از طریق تعریق زیاد و تکرر ادرار مایعات و مواد مغذی ضروری بیشتری را از دست می‌دهند. این می‌تواند منجر به کمبود منیزیم در زنان باردار شود که به نوبه خود می‌تواند منجر به گرفتگی عضلات شود. این ماده معدنی عامل مهمی در آرامش عضلات است.
با این حال، کمبود کلسیم را می‌توان به‌عنوان یکی از دلایل گرفتگی عضلات ران در زنان باردار نیز در نظر گرفت. سایر علل گرفتگی عضلات در دوران بارداری فشار بیش از حد عضلات پا به دلیل وزن بیشتر، اختلالات گردش خون، فشار دادن عصب، وضعیت نامطلوب خوابیدن است. اگر گرفتگی عضلات باردار را در نیمه‌شب از خواب بیدار کرد، می‌توان از اقدامات فوری زیر استفاده کرد:
- در اولین قدم، عضله آسیب‌دیده باید کشیده شود.
- پس از آن، بلند شدن و راه‌رفتن به جلو و عقب کمک می‌کند. این باعث تحریک گردش خون می‌شود.
- برای شل شدن مجدد عضلات، ماساژهای بعد از آن مفید هستند.
- مادران باردار می‌توانند با یک رژیم غذایی متعادل و ورزش منظم از گرفتگی عضلات گوساله در دوران بارداری جلوگیری کنند. دوش‌های متناوب منظم نیز خود را به‌عنوان یک اقدام پیشگیرانه ثابت کرده است.
از اسپاسم عضلانی جلوگیری کنید تا دچار خشکی کمر نشوید
گرفتگی عضلات را هرگز نمی‌توان با قطعیت رد کرد، اما می‌توانید حداقل تا حدی از گرفتگی‌های معمولی جلوگیری کنید. اصولاً برای جلوگیری از کمبود مواد معدنی باید به یک رژیم غذایی متعادل توجه کنید. مواد مغذی مانند منیزیم، پتاسیم و کلسیم برای عملکرد صحیح عضلات ضروری هستند. به‌عنوان مثال، نان سبوس‌دار، آجیل و موز حاوی منیزیم ارزشمندی هستند.
با این حال، تأمین‌کنندگان مهم کلسیم رازیانه، کلم‌پیچ، کلم بروکلی، تره فرنگی، شاه توت، مویز، تمشک و همچنین آجیل و گیاهان هستند. به‌عنوان مثال، پتاسیم در زردآلو، ذرت، گوجه‌فرنگی و سرمه یافت می‌شود. اطمینان حاصل کنید که مایعات کافی می‌نوشید و حداقل ۲ لیتر در روز بنوشید. با تلاش، ورزش و گرما، توصیه می‌شود به میزان قابل‌توجهی بیشتر بنوشید.
آرتروز ستون فقرات چیست؟
اصطلاح فنی آن،استئوآرتریت ستون فقرات اسپوندیلوز دفورمانس است. این اصطلاح یک اصطلاح جمعی برای تغییرات دژنراتیو در ستون فقرات است.
به طور معمول، تغییرات دژنراتیو در ستون فقرات با چیزی که به‌عنوان اسپوندیل‌آرتروز شناخته می‌شود شروع می‌شود. اگر به اسپوندیل‌آرتروز علامت‌دار مبتلا هستید، یعنی اگر از درد و سایر شکایات رنج می‌برید، به آن سندرم فاست نیز گفته می‌شود. آرتروز مفصل مهره‌ای یک بیماری دژنراتیو است که در اثر ساییدگی و پارگی ایجاد می‌شود. این کتاب تخریب مفاصل کوچک مهره‌ای را با مالش روی یکدیگر در نتیجه تخریب غضروف توصیف می‌کند. این باعث درد می‌شود و آزادی حرکت شما را محدود می‌کند.
چه کسانی در معرض خطر هستند؟
استئوآرتریت ستون فقرات می‌تواند هر یک از ما را تحت‌تأثیر قرار دهد. آرتروز مفاصل مهره‌ای زنان را بیشتر از مردان مبتلا می‌کند. مانند هر آرتروز، خطر ابتلا به بیماری با افزایش سن افزایش می‌یابد. از سن ۶۰ سالگی، فرایندهای آرتریت را می‌توان تقریباً در هر بیمار در ناحیه تحتانی ستون فقرات، یعنی ستون فقرات کمری (کمری) مشاهده کرد. در ۴۰ درصد از افراد بالای ۴۰ سال، کمردرد ناشی از آرتروز در این ناحیه است. در مقابل، برای افراد زیر ۴۰ سال فقط ۱۵ درصد است.
بیش از ۹۰ درصد افراد بالای ۶۰ سال به بیماری اسپوندیل آرتروز مبتلا هستند. با این حال، تنها کمتر از یک‌چهارم افراد مبتلا نیز علائم یا مشکلاتی را تجربه می‌کنند؛ بنابراین اکثریت آرتروز ستون فقرات دارند، اما شکایتی ندارند. آرتروز مفصل مهره‌ای تنها یکی از چندین فرایند دژنراتیو ستون فقرات است.
سه بیماری زیر اغلب با آرتروز همراه هستند:
کندروز:
یک علامت معمولی از دست دادن مایع در دیسک‌های بین مهره‌ای است. این منجر به کاهش ارتفاع بین بدنه‌های مهره می‌شود. دیسک‌های بین مهره‌ای با خون تأمین نمی‌شوند، اما مواد مغذی از طریق انتشار تأمین می‌شوند. از دست دادن مایعات منجر به کمبود مواد مغذی و کاهش خاصیت ارتجاعی می‌شود. شکاف‌ها و شکاف‌هایی وجود دارد. در اصطلاح فنی، از غضروف بین مهره‌ای صحبت می‌شود .
استئوکندروز:
ساییدگی دیسک‌های بین مهره‌ای باعث افزایش بار روی بدنه مهره‌ها می‌شود. اجسام مهره‌ها چیزی را تشکیل می‌دهند که به‌عنوان لبه سنگ آهک شناخته می‌شود. این به معنای آن چیزی است که به‌عنوان اسکلروز در زیر سطح غضروف شناخته می‌شود. استئوکندروز به دلیل تغییرات دژنراتیو در دیسک‌های بین مهره‌ای و مهره‌ها است. در این بیماری، تبدیل غضروف به استخوان که در واقع بخشی از فرایند رشد طبیعی است، مختل می‌شود.
اسپوندیلوز:
برای جبران کاهش ثبات، اکستنشن استخوانی تشکیل می‌شود؛ بنابراین استخوان یا بدنه مهره شکل خود را تغییر می‌دهد. این به‌اصطلاح اسپوندیلوفیت‌ها می‌توانند دو جسم مهره را پل بزنند و محدودیت حرکت تا سفت شدن ستون فقرات وجود دارد. سپس یکی از اسپوندیلوز تغییر شکل صحبت می‌کند.
چرا به آرتروز کمر مبتلا می‌شویم؟
علل متعدد و متنوع است. در حالی که درگذشته استرس مکانیکی و اضافه‌بار بیشتر به‌عنوان علت ذکر می‌شد، مطالعات جدیدتر نشان می‌دهد که هم ژنتیک و هم وجود برخی هورمون‌ها (به‌ویژه از بافت چربی) تأثیر منفی بر سلول‌های غضروفی دارند. به طور کلی می‌توان عوامل خطر زیر را نام برد:
- وضعیت خانوادگی
- چاقی و اختلالات متابولیک
- عدم تعادل یا عدم تعادل هورمونی
- اضافه‌بار مکانیکی ثابت (از طریق ورزش‌های رقابتی مانند فوتبال)
- اختلالات رشدی (مانند دیسپلازی هیپ)
- رشد نادرست پس از شکستگی استخوان
- آسیب قبلی
علائم آرتروز ستون فقرات
عواقب آرتروز مفاصل مهره‌ای می‌تواند کشش دردناک در پشت باشد. علائم معمولی افزایش بی‌حرکتی و سفتی در پشت است. برای اینکه بتوانید علائم را به‌درستی تعیین کنید، مهم است که بدانید کدام ناحیه از ستون فقرات تحت‌تأثیر قرار گرفته است:
ستون فقرات گردنی: اگر ستون فقرات گردنی تحت‌تأثیر قرار گرفته باشد، درد گردن و شانه ممکن است رخ دهد. اغلب این دردها یک‌طرفه هستند. آنها می‌توانند به بالای بازو و پشت سر تابش کنند. علاوه بر این، محدودیتی در تحرک سر وجود دارد که برای این ناحیه معمول است. در صورت لزوم، سرگیجه یا صدای زنگ در گوش ممکن است رخ دهد.
ستون فقرات توراسیک: استئوآرتریت مفاصل مهره‌ای در ناحیه ستون فقرات قفسه سینه به‌صورت درد در پشت و پشت قفسه سینه ظاهر می‌شود. این درد می‌تواند بسته به نفس ایجاد شود و به جلوی قفسه سینه تابش کند. خط مرزی رویشی متصل به بدن مهره‌ها، بخشی از سیستم عصبی، می‌تواند تحریک شده و باعث تهوع، کدر شدن و عرق سرد شود.
ستون فقرات کمری: اگر ستون فقرات کمری، یعنی ناحیه تحتانی ستون فقرات تحت‌تأثیر قرار گرفته باشد، به‌ویژه کمردرد ایجاد می‌شود که می‌تواند در یک یا هر دو طرف احساس شود. اغلب این دردها در اولین حرکت به‌عنوان درد شروع بعد از یک استراحت طولانی یا بعد از ورزش رخ می‌دهد. این درد می‌تواند به باسن و ران‌ها و ساق پا نیز سرایت کند.
علائم معمول آرتروز ستون فقرات عبارت‌اند از:
- تنش دردناک در پشت
- افزایش بی‌حرکتی، سفتی
- درد یک‌طرفه گردن یا شانه، کمردرد، کمردرد
- تشعشع درد در اندام‌ها
مراجعه به دکتر جهت درمان آرتروز ستون فقرات و خشکی کمر
تشخیص آرتروز مفصل مهره‌ای با استفاده از ترکیبی از تاریخچه پزشکی، معاینه بالینی و آزمایش‌های تصویربرداری انجام می‌شود. یک آزمایش نیز می‌تواند انجام شود.
در جلسه مشاوره با پزشک، سابقه پزشکی بیمار ثبت می‌شود و علائم فعلی پرسیده می‌شود. علاوه بر این، پزشک پرسش‌هایی در مورد بیماری‌های از قبل موجود، موارد آرتروز در خانواده، شغل بیمار و داروهایی که بیمار به طور منظم مصرف می‌کند، مطرح می‌کند. در رابطه با استئوآرتریت مهره‌ای، پزشک در مورد بی‌حسی یا کاهش قدرت نیز سؤال می‌کند. معاینه بالینی برای ثبت اطلاعات عمومی مانند سن، قد و وزن استفاده می‌شود. سپس بیمار اسکن می‌شود و از او خواسته می‌شود تا حرکات خاصی را انجام دهد تا پزشک بتواند تصوری از بارگذاری نادرست داشته باشد. پزشک همچنین خود حرکات فردی را بررسی می‌کند. هدف از این بررسی، تعیین محل دقیق مفصل مهره‌ای است که تحت‌تأثیر آرتروز قرار گرفته است.
تشخیص آرتروز ستون فقرات
اشعه ایکس
مهم‌ترین سرنخ‌ها را در مورد تغییرات آرتریت ارائه می‌دهد. غضروف فرسوده را می‌توان به بهترین وجه توسط فضای مفصلی باریک‌بین مفاصل مهره تشخیص داد. اما پزشک می‌تواند از اشعه ایکس برای تشخیص بی‌نظمی‌ها در سطوح مفصلی و ناهنجاری‌ها یا اضافه‌های استخوانی (استئوفیت) استفاده کند. جابجایی در بدنه مهره‌ها نیز می‌تواند قابل‌مشاهده باشد، به‌خصوص در ناحیه ستون فقرات کمری. توموگرافی کامپیوتری می‌تواند تصویر واضح‌تری از وضعیت مفصل مهره ارائه دهد و تشخیص را تأیید کند.
توموگرافی رزونانس مغناطیسی
همچنین یک نمای کلی از کل ستون فقرات کمری را امکان‌پذیر می‌کند، به طوری که تمام فضاهای دیسک بین مهره‌ای نیز نشان داده می‌شود. این دو روش همچنین کیست‌هایی را که می‌توانند روی مفاصل ایجاد شوند، نشان می‌دهند. یک آزمایش آزمایشگاهی که در آن خون یا مایع سینوویال مورد بررسی قرار می‌گیرد که عمدتاً برای رد سایر بیماری‌های احتمالی عمل می‌کند.
درمان محافظه کارانه
برای استئوآرتریت مفاصل مهره‌ای، مانند استئوآرتریت به طور کلی، نمی‌توان آن را به طور کلی درمان کرد. در عوض، درمان باید به بی‌دردسر شدن زندگی روزمره کمک کند؛ بنابراین قبل از هر چیز باید درمان به‌اصطلاح محافظه‌کارانه را به‌عنوان یک گزینه درمانی در نظر گرفت که می‌توان از دارو نیز استفاده کرد. درمان جراحی تنها در صورتی باید در نظر گرفته شود که ترکیب درمان محافظه‌کارانه و دارویی به نتیجه مطلوب منجر نشود.
در زمینه درمان محافظه‌کارانه برای آرتروز مفاصل مهره‌ای، در درجه اول از اقدامات فیزیوتراپی استفاده خواهد شد. اینها به تحرک بیمار و تقویت و کشش عضلات او کمک می‌کنند. تنظیم شرایط زندگی، به‌عنوان مثال کاهش چاقی یا تغییر رژیم غذایی، می‌تواند به بهبود کمک کند. فیزیوتراپی نیز می‌تواند برای تسکین درد انجام شود، به‌عنوان مثال به‌صورت الکتروتراپی یا حمام‌های درمانی (بالنوتراپی). می‌توان از داروها برای حمایت از درمان استفاده کرد.
داروهای رایج شامل داروهای ضدالتهاب و ضد درد مانند ایبوپروفن یا دیکلوفناک است. از طرف دیگر، پزشک ممکن است مواد مخدر را مستقیماً در مفصل قرار دهد- این فرایند نفوذ نامیده می‌شود. اگر استئوآرتریت پیشرفته‌تر باشد، می‌توان مداخلات جراحی بزرگی را نیز انجام داد. این شامل ب. عملیات سفت کردن ستون فقرات که برای مقابله با بی‌ثباتی انجام می‌شود. بخش‌های حرکتی فردی از طریق ایمپلنت‌هایی مانند سیستم‌های پیچ میله‌ای به یکدیگر متصل می‌شوند.
نکات زیر را برای جلوگیری از ایجاد خشکی کمر لحاظ کنید!
یکی از دلایل خشکی کمر، فارغ از منشأ آن، تغذیه و حرکت است. در بسیاری از مواقع علت خشکی کمر عدم آمادگی بدن است. بی‌تحرکی طولانی مودت باعث می‌شود تا کمر و عضلات کمری ضعیف یا تنبل شوند. در نتیجه با کوچک‌ترین حرکت کششی یا سرعت حرکتی، کمر دچار گرفتی می‌شود و از آنجایی که به این وضعیت عادت ندارد دچار خشکی کمر می‌شویم. انجام ورزش مرتب و با برنامه می‌تواند باعث افزایش آمادگی جسمانی شود. دراین‌بین باید کشش عضلات تقویت شود.
از طرفی وجود مواد معدنی هم برای ماهیچه‌ها و هم برای اعصاب بسیار مفید است. پس بهتر است تغذیه خود را آگاهانه کنید. تغذیه سالم با مقدار زیادی آنتی‌اکسیدان مانند ویتامین C و E و همچنین روغن‌های باکیفیت مانند روغن ماهی، گردو یا آووکادو، می‌تواند مقادیر زیادی از خشکی کمر را کاهش دهد.
انتخاب لباس و رختخواب نیز تأثیر مستقیمی در خشکی کمر دارند. هنگام خرید کفش راحتی را لحاظ کنید. رختخواب خود را به‌درستی انتخاب کنید تا در هنگام خواب، بدن شما در زاویه مناسب قرار گیرد و دچار تنش نشود.
دیدگاه کاربران