فتق دیسک می‌تواند نیاز به جراحی نداشته باشد، اما همچنین می‌تواند منجر به کمردرد شدید شود. فتق دیسک در ناحیه کمر می‌تواند به عصب سیاتیک فشار وارد کند و باعث دردی شود که اغلب به پایین ساق پا و داخل پا منتشر می‌شود. برای اکثر افراد، فتق دیسک به‌خودی‌خود در عرض شش هفته بهبود می‌یابد. تا آن زمان، درمان‌های زیادی برای کمک به تسکین درد و بهبود حرکت وجود دارد. درمورد اینکه آیا پارگی دیسک کمر با استراحت خوب می‌شود قضیه متفاوت خواهد بود و باید توسط پزشک متخصص مورد بررسی قرار گیرد.
وضعیت حرکت، آرامش و تسکین
در گذشته قراردادن افراد مبتلا به فتق دیسک به مدت ۱ تا ۲ هفته در بستر استراحت معمول بود. امروز برعکس توصیه این است که فعال بمانید. زیرا درازکشیدن طولانی‌مدت باعث ضعیف‌شدن ماهیچه‌ها و استخوان‌ها می‌شود که می‌تواند منجر به مشکلات بعدی شود.
مطالعات نشان می‌دهد که فعالیت بدنی می‌تواند تحرک را بهبود بخشد. با این حال، در مطالعات، هیچ تأثیری بر روی خود کمردرد نداشت، چه فعال بمانید یا آن را به‌راحتی تحمل کنید. تا جایی که درد اجازه می‌دهد، ادامه‌دادن به فعالیت‌های عادی منطقی است. همچنین ثابت شده است که تمرین ورزشی می‌تواند به طور مؤثری از عود علائم جلوگیری کند.
تمرینات تمدد اعصاب نیز میتوانند برای کمردرد ارزش امتحان‌کردن را داشته باشند. زیرا اینکه فرد چگونه درد را احساس می‌کند و چگونه می‌تواند با درد کنار بیاید، می‌تواند تحت‌تأثیر روان باشد.
با این حال، در مورد درد شدید، گاهی اوقات هیچ گزینه دیگری جز درازکشیدن در وضعیتی که تا حد امکان تسکین‌دهنده باشد وجود ندارد. بسیاری از افراد وضعیت استپ را راحت می‌دانند: پاهای پایینی روی قفسه‌ای قرار می‌گیرند که تقریباً به‌اندازه‌ای بلند است که پایین و ران‌ها زاویه ۹۰ درجه تشکیل دهند. با این حال، مهم است که برای مدت طولانی غیرفعال نمانید.
دارو برای بیماری‌ها
برای درمان سیاتیک (الفسیاتیک) بعد از فتق دیسک می‌توان از داروهای مختلفی استفاده کرد. اینها به ویژه مسکن‌ها، اما همچنین عوامل ضدتشنج و ضدالتهاب هستند. رایج‌ترین داروهای بدون نسخه با دوز پایین عبارت‌اند از:
داروهای ضد انعقادی غیراستروئیدی (NSAID ها)
این مسکن‌ها متعلق به همان گروه داروها هستند. اسید استیل سالیسیلیک (ACE مانند “آسپرین”). برای مثال، دیکلوفناک،ایبوپروفنو ناپروکسن آنها اثرات ضد درد و ضدالتهابی دارند. اگر مبتلا به آسم، بیماری قلبی عروقی یا زخم معده هستید، قبل از مصرف بپرسید NSAID هاترجیحا اول دکتر این داروها را می‌توان به عضله نیز تزریق کرد. با این حال، این کار معمولاً امروزه دیگر انجام نمی‌شود، زیرا چنین تزریقی احتمالاً بهتر از قرص یا شیاف نیست. با این حال، می‌تواند باعث آسیب عصبی، خونریزی یا التهاب در اطراف محل سوراخ شود.
پاراستامول
پاراستامول نیز یک مسکن است، اما در گروه آنها قرار نمی‌گیرد، به‌خوبی قابل‌تحمل است و می‌تواند جایگزینی برای آن باشد NSAID هاباشد – مخصوصاً برای افرادی که از گروه داروهای مسکن استفاده می‌کنند NSAID هاتحمل نمی‌کنند، شاید به این دلیل که آنها مشکلات معده دارند یا آسم داشتن. با این حال، دوزهای بالای پاراستامول می‌تواند به کبد و کلیه‌ها آسیب برساند؛ بنابراین، طبق درج بسته، بزرگسالان نباید از حداکثر ۴ گرم (۴۰۰۰ میلی‌گرم) در روز تجاوز کنند. به عنوان مثال، این مقدار با ۸ قرص با ۵۰۰ میلی‌گرم پاراستامول مطابقت دارد. علاوه بر دوز صحیح، حداقل فاصله زمانی از مصرف قبلی نیز باید در طول مصرف رعایت شود.
داروهای مسکن و مخدر
مسکن‌های قوی فقط تحت‌نظر پزشک استفاده شوند. داروهای مسکن نظر قدرت متفاوت هستند، برخی از آنها نیز به عنوان پچ ارائه می‌شوند. به عنوان مثال، مورفین یک داروی بسیار قوی است و ترامادول یک داروی ضعیف‌تر است. این دست از داروها می توانند تعدادی از عوارض جانبی داشته باشند که برخی از آنها جدی هستند. این موارد از حالت تهوع، استفراغ و یبوست گرفته تا سرگیجه، مشکلات تنفسی و نوسانات فشارخون را شامل می‌شود. استفاده طولانی‌مدت می‌تواند منجر به عادت و وابستگی فیزیکی شود.
کورتیکوئیدها
داروهای ضدالتهابی که میتوانند به عنوان قرص، مایعات IV یا تزریق به عضله برای شرایط مختلف استفاده شوند. مواد فعال در سراسر بدن توزیع می‌شوند (“سیستمیک”)، میتوانند التهاب را کاهش دهند و در نتیجه درد را تسکین دهند. داروهای کورتیکواستروئیدی مؤثر سیستمیک میتوانند خطر زخم معده، پوکی‌استخوان، عفونت‌ها، مشکلات پوستی، گلوکوم راگلوکوم و اختلالات متابولیسم قند.
شل‌کننده‌های عضلانی
آرام‌بخش‌هایی که عضلات را نیز آرام می‌کنند. این داروها میتوانند منجر به خستگی و خواب‌آلودگی شوند و توانایی رانندگی را مختل کنند. علاوه بر این، شل‌کننده‌های عضلانی میتوانند در عملکرد کبد اختلال ایجاد کنند و منجر به عوارض گوارشی شوند. موادی مانند تترازپام از گروه به‌اصطلاح بنزودیازپین‌ها در صورت مصرف بیش از دو هفته میتوانند اعتیادآور شوند.
داروهای ضدتشنج
این داروها معمولاً برای درمان صرع استفاده می‌شوند، اما برخی از آنها برای درمان درد عصبی (نورالژی) نیز تأیید شده‌اند. از عوارض آن می‌توان به خواب‌آلودگی و خستگی اشاره کرد. در نتیجه، این دارو می‌تواند توانایی شما در رانندگی را مختل کند.
داروهای ضدافسردگی
معمولاً برای افسردگی مصرف می‌شوند. برخی از این داروها برای درمان درد نیز تأیید شده‌اند. عوارض جانبی احتمالی شامل حالت تهوع، خشکی دهان، فشارخون پایین، ریتم غیرطبیعی قلب و خستگی است. داروهای ضدتشنج و داروهای ضدافسردگی معمولاً فقط در مورد علائم طولانی‌تر و اثر ناکافی داروی مسکن استفاده می‌شود.
درمان‌های دستی و فیزیکی نیز برای درمان سیاتیک پس از فتق دیسک استفاده می‌شود.
درمان‌های دستی شامل ماساژ و حرکات دست خاص است که برای شل کردن عضلات سفت یا مفاصل مسدود شده طراحی شده‌اند. فیزیوتراپی‌ها از گرما و سرما برای تسکین درد استفاده می‌کنند. این درمان‌ها به‌عنوان درمان‌های غیرفعال نیز شناخته می‌شوند، زیرا بیماران به طور فعال همکاری نمی‌کنند. درمان‌های رایج مورداستفاده عبارت‌اند از:
ماساژ: تکنیک‌های مختلف ماساژ برای شل کردن عضلات و رفع تنش استفاده می‌شود.
کاربردهای گرما و سرما: برای مثال، پچ‌ها یا بسته‌های حرارتی، حمام آب گرم، جلسه سونا یا تشعشعات مادون‌قرمز را شامل می‌شود. گرما می‌تواند برای عضلات منقبض مفید باشد. از بسته‌های سرد مانند کمپرس سرد یا پد ژل نیز برای تحریک اعصاب استفاده می‌شود.
اولتراسوند درمانی: در اینجا قسمت پایین کمر با امواج صوتی درمان می‌شود که از طریق ارتعاشات ظریف گرما ایجاد می‌کند و هدف آن شل‌شدن بافت است.
در مجموع، هنوز ثابت نشده است که درمان‌های غیرفعال باعث تسریع بهبودی پس از فتق دیسک می‌شوند یا درد را به‌خوبی تسکین می‌دهند. با این حال، بسیاری از مردم استفاده از ماساژ یا گرما را دلپذیر و مفید می‌دانند.
تزریقات ستون فقرات
در درمان به‌اصطلاح تزریقی، داروهای بی‌حس‌کننده موضعی و یا داروهای ضدالتهابی مانند کورتیکواستروئیدها معمولاً در مجاورت ریشه عصبی تحریک شده تزریق می‌شوند. احتمالات مختلفی وجود دارد:
در بی‌دردی عصب نخاعی کمری (LSPA) که به نام انسداد ریشه نیز شناخته می‌شود، دارو مستقیماً در نقطه‌ای که ریشه عصبی از کانال نخاعی خارج می‌شود، تزریق می‌شود. این باعث بی حس‌شدن ریشه عصبی می‌شود.
تزریق می‌تواند عوارض جانبی مانند خونریزی، عفونت و آسیب‌های عصبی داشته باشد. درمان طولانی‌مدت با تزریق نیز می‌تواند منجر به ضعف عضلانی شود و به دلیل کنترل اشعه ایکس با قرارگرفتن در معرض اشعه همراه است؛ بنابراین، ممکن است فقط تعداد محدودی تزریق انجام شود. مهم است که چندین درمان را به‌دقت در نظر بگیرید.
ارزیابی مطالعات انجام شده روی درمان‌های تزریقی نشان می‌دهد که درد سیاتیک می‌تواند برای چند هفته کاهش یابد. در نتیجه، افراد میتوانند در زندگی روزمره بهتر حرکت کنند. به نظر می‌رسد کورتیزون کمی بهتر از سایر عکس‌ها عمل می‌کنند.
آیا پارگی دیسک کمر با استراحت خوب می‌شود؟
کمردرد حاد معمولاً علت خاصی ندارد و معمولاً طی چند روز خودبه‌خود از بین می‌رود. اما حتی اگر ناشی از فتق دیسک باشد، بدن معمولاً می‌تواند در عرض شش هفته به‌تنهایی مشکل را برطرف کند. اکثر درمان‌ها برای سرعت‌بخشیدن به بهبودی کمک چندانی نمی‌کنند. شاید بسته‌های گرما یا ماساژ بتواند اندکی به بهبود حال شما کمک کند. در صورت درد شدید، آرامش در وضعیت تسکین‌دهنده و داروهای ضدالتهابی یا بی‌حس‌کننده موضعی می‌تواند علائم را در کوتاه‌مدت تسکین دهد. بدن معمولاً بیشتر کارها را خودش انجام می‌دهد.
اگر علائم فتق دیسک برای مدت طولانی باقی بماند، جراحی ممکن است گزینه‌ای برای تسکین عصب آسیب‌دیده باشد. با این وجود، به عقیده اکثر متخصصان، عملیات دیسک بین مهره‌ای به میزان قابل توجهی بیش از حد لازم در آلمان انجام می‌شود؛ بنابراین اگر پزشک عمل جراحی را توصیه کرد و مطمئن نیستید که آیا این درمان درست است یا خیر، می‌تواند نظر دوم را دریافت کنید.
مهم‌ترین چیز این است که با وجود علائم تا حد ممکن فعال بمانید. ورزش نه‌تنها تناسب‌اندام را حفظ می‌کند، بلکه معمولاً تأثیر مثبتی بر ذهن نیز دارد. برای جلوگیری از مزمن شدن کمردرد، مهم است که به‌اندازه کافی ورزش کنید و عضلات تنه خود را قوی نگه دارید. اثر پیشگیرانه فعالیت بدنی از نظر علمی ثابت شده است و شاید مهم‌ترین کاری که می‌توانید برای خود انجام دهید.
دیدگاه کاربران