جراحی دیسک کمر: انواع روش‌ها و مراقبت‌ها

دیسک کمر، بیماری‌ای است که می‌تواند زندگی افراد مبتلا به آن را کاملا مختل کند و فرد حتی نتواند فعالیت‌های روزمره خود را انجام دهد. وقتی بیرون‌زدگی یا پارگی دیسک بین مهره‌ای باعث فشار بر اعصاب نخاعی می‌شود، دردهای شدید و مزمنی ایجاد می‌کند که نه‌ تنها کمر، بلکه پاها، لگن و حتی حرکات ساده بدن را تحت تاثیر قرار می‌دهد. در این حالت اگر دارودرمانی نتواند این بیماری را کنترل کند و علائم آن‌ را کاهش دهد، پزشک جراحی دیسک کمر را توصیه می‌کند. خوشبختانه با وجود تکنیک‌های نوینی همچون جراحی بسته، میکروسکوپیک یا آندوسکوپیک، جراحی دیسک کمر از یک فرایند تهاجمی، به اقدامی کم‌خطر و با دوران نقاهت کوتاه تبدیل شده است. موفقیت این جراحی تا حد زیادی به انتخاب جراح بستگی دارد. پزشکی که علاوه بر مهارت، دید بالینی و درک عمیقی از آناتومی ستون فقرات داشته باشد. همچنین بیمار باید آگاهی کاملی از روند جراحی، روش‌های انجام آن و مراقبت‌های قبل و بعد از عمل داشته باشد؛ در ادامه به بررسی این موارد خواهیم پرداخت.

جراحی دیسک کمر چیست؟

جراحی دیسک کمر یک روش درمانی است و زمانی به کار می‌رود که درد، بی‌حسی یا ضعف ناشی از آسیب دیسک بین‌مهره‌ای، با درمان‌های غیرجراحی بهبود نیافته باشند. این جراحی با هدف کاهش فشار روی عصب‌های نخاعی، تسکین درد و بازگرداندن عملکرد طبیعی ستون فقرات انجام می‌شود. بین مهره‌های ستون فقرات ما، ساختارهایی به نام دیسک وجود دارند که نقش ضربه‌گیر را ایفا می‌کنند. این دیسک‌ها ممکن است به دلایل مختلفی مثل افزایش سن، فعالیت‌های سنگین یا آسیب‌های ناگهانی، دچار بیرون‌زدگی یا پارگی شوند. در این حالت، مواد داخلی دیسک به بیرون نشت کرده و روی ریشه‌های عصبی فشار وارد می‌کنند. اتفاقی که منجر به درد، گزگز، بی‌حسی و حتی ضعف عضلانی در پاها می‌شود. در جراحی دیسک کمر، پزشک از طریق یک برش کوچک در ناحیه پشت، به دیسک آسیب‌ دیده دسترسی پیدا می‌کند و بسته به محل و شدت آسیب، بخشی از دیسک که بیرون‌زده و به عصب فشار وارد می‌کند را برمی‌دارد. این فرایند که به آن دیسککتومی (Discectomy) گفته می‌شود، به‌ صورت سنتی (باز) یا با روش‌های مدرن‌تری مثل میکروسکوپی، آندوسکوپیک یا حتی روباتیک انجام می‌شود که در ادامه به اختصار، آن‌ها را بررسی خواهیم کرد.

انواع جراحی دیسک کمر

جراحی دیسک کمر برای بیمارانی بکار می‌رود که مبتلا به دیسک کمر هستند. در صورتی که بیمار، به درمان‌های غیر جراحی مانند دارودرمانی و فیزیوتراپی پاسخ ندهد، پزشک روش جراحی را برای درمان او توصیه می‌کند. فتق یا بیرون‌زدگی دیسک بین مهره‌ای می‌تواند باعث بروز درد بسیاری در ناحیه کمر و اندام‌های تحتانی شود. این نوع روش درمان دارای انواع مختلفی است که پزشک با توجه به علائم و شرایط بیمار، روش مناسب را انجام می‌دهد. برخی از رایج‌ترین انواع جراحی دیسک کمر عبارت‌اند از:

جراحی لامینکتومی (Laminectomy)

لامینکتومی یکی از روش‌های جراحی باز در درمان دیسک کمر است که در موارد بیرون‌زدگی وسیع دیسک و فشار شدید بر ریشه‌های عصبی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این روش، جراح از طریق ایجاد برش در ناحیه کمر و کنار زدن عضلات، به ساختار استخوانی پشت مهره (لامینا) دسترسی پیدا می‌کند. بخشی از لامینا و لیگامان‌های اطراف آن برداشته شده و دیسک بیرون‌زده تخلیه می‌گردد. این روش علی رغم این‌ که جز جراحی‌های باز به شمار می‌رود، مزایایی نیز به همراه دارد که عبارت‌اند:

• امکان دسترسی وسیع به ناحیه درگیر شده
• مناسب برای فتق‌های بزرگ دیسک
• کاربرد در موارد تنگی کانال نخاعی که شدید هستند

جراحی میکروسکوپی دیسک کمر (Microdiscectomy)

این روش کم‌تهاجمی با استفاده از میکروسکوپ و ایجاد برش‌های کوچک روی پوست کمر، امکان دسترسی مستقیم و دقیق به دیسک آسیب‌دیده را فراهم می‌سازد. در مقایسه با لامینکتومی، تهاجم کمتری دارد و جراح به کمک میکروسکوپ، می‌تواند با دقت بیشتری دیسک بیرون‌زده را خارج کند، بدون آن‌ که به ساختارهای عصبی، آسیبی وارد شود. از جمله مزایای این روش می‌توان به کاهش میزان برش و خونریزی، کوتاه‌تر بودن دوره نقاهت، و کاهش احتمال آسیب به عضلات و استخوان‌ها اشاره کرد.

جراحی آندوسکوپی دیسک کمر (Endoscopic Discectomy)

جراحی آندوسکوپی دیسک کمر به‌ عنوان یکی از پیشرفته‌ترین و کم‌تهاجمی‌ترین تکنیک‌های درمان دیسک کمر شناخته می‌شود. در این نوع جراحی از طریق یک برش بسیار کوچک، لوله‌های تلسکوپی به فضای بین‌مهره‌ای کمر هدایت شده و با استفاده از دوربین آندوسکوپ، دیسک آسیب‌دیده شناسایی شده و خارج می‌شود. این روش بدون دستکاری کانال نخاعی انجام می‌گیرد و ریسک کمتری برای آسیب به نخاع بیمار وجود دارد. کاهش چشمگیر آسیب به بافت‌ها، عدم نیاز به بستری طولانی و مناسب بودن برای بیماران با فعالیت روزمره، از جمله مزایای این نوع جراحی به شمار می‌رود. 

جراحی دیسک با لیزر (percutaneous lumbar disce decompression)

جراحی دیسک با لیزر که به نام علمی Percutaneous Lumbar Disce Decompression شناخته می‌شود، یکی از روش‌های نوین و سرپایی برای درمان دیسک کمر است که بدون نیاز به برش انجام می‌شود. در این روش، پزشک از طریق یک سوزن بسیار ظریف و با هدایت تصویربرداری، فیبر نوری حاوی اشعه لیزر را وارد مرکز دیسک می‌کند. لیزر با سوزاندن بخشی از هسته دیسک، فشار داخلی آن را کاهش می‌دهد و باعث می‌شود بخش بیرون‌زده دیسک به داخل کشیده شده و فشار از روی ریشه عصبی برداشته شود. این کار در مدت زمان کوتاهی انجام می‌شود و بیمار می‌تواند همان روز به خانه بازگردد. برخی از مزایای اصلی جراحی دیسک کمر با لیزر عبارت‌اند از:

• بدون نیاز به جراحی باز و برش بزرگ
• انجام سرپایی و بدون نیاز به بستری طولانی
• کاهش سریع درد و بازگشت سریع‌تر به فعالیت‌های روزمره
• مناسب برای بیمارانی که تحمل بیهوشی عمومی را ندارند.
• کاهش ریسک چسبندگی پس از عمل و آسیب به بافت‌های اطراف

 جراحی دیسک مصنوعی (عمل دیسک کمر با پروتز یا پلاتین)

در این روش، دیسک آسیب‌دیده با یک دیسک مصنوعی جایگزین می‌شود تا حرکت طبیعی ستون فقرات حفظ شود. نحوه انجام این جراحی بدین صورت است که از طریق برشی در ناحیه شکم، دیسک آسیب‌دیده برداشته شده و دیسک مصنوعی جایگزین آن می‌شود. این پروتزها یا پلاتین‌ها، از مواد زیست‌سازگار طراحی شده‌اند که حرکت طبیعی ستون فقرات را آسان می‌کنند. از جمله مزایای این روش می‌توان به حفظ حرکت طبیعی ستون فقرات، جلوگیری از تحمیل فشار بر مهره‌های مجاور و مناسب بودن آن برای بیماران جوان با آسیب‌های محدود اشاره کرد.

در مورد فتق دیسک بیشتر بخوانید.

جراحی باز دیسک کمر بهتر است یا بسته؟

در بخش قبلی مقاله به معرفی انواع روش‌های جراحی دیسک کمر پرداختیم و دانستیم که جراحی‌های دیسک کمر بر اساس میزان تهاجم و نوع دسترسی جراح به محل آسیب‌ دیده، به دو نوع کلی جراحی باز و جراحی بسته یا کم‌تهاجمی تقسیم می‌شوند. از میان روش‌های رایج، جراحی لامینکتومی و جراحی دیسک مصنوعی (با پروتز یا پلاتین) در دسته جراحی‌های باز قرار می‌گیرند، در حالی که جراحی میکروسکوپی دیسک کمر (Microdiscectomy)، جراحی اندوسکوپی (Endoscopic Discectomy) و جراحی دیسک با لیزر (Percutaneous Lumbar Disce Decompression) در گروه جراحی‌های بسته یا کم‌تهاجمی جای می‌گیرند. انتخاب مناسب‌ترین روش جراحی به نوع آسیب، شدت علائم و وضعیت عمومی بیمار بستگی دارد و پس از بررسی‌های بالینی و تصویربرداری دقیق توسط پزشک متخصص تعیین می‌شود. اما در پاسخ به این سوال که جراحی باز دیسک کمر بهتر است یا بسته؛ می‌توانیم اشاره کنیم که هر کدام از این دو نوع جراحی برای گروه خاصی مناسب هستند و در ادامه آن‌ها را بررسی خواهیم کرد:

افراد مناسب برای جراحی بسته

جراحی‌های بسته و کم تهاجمی از جمله انواع جراحی‌هایی هستند که با کمترین عوارض می‌توانند علائم دیسک کمر را برای افراد زیر به حداقل برسانند:

• بیماران با بیرون‌زدگی خفیف تا متوسط دیسک بدون پارگی کامل
• افرادی که خواهان بازگشت سریع‌تر به زندگی روزمره هستند.
• کسانی که از روش‌های غیرجراحی پاسخ مناسبی نگرفته‌اند و در عین حال آسیب عصبی شدید ندارند
• بیمارانی با سن پایین یا شرایط جسمانی پایدار

افراد مناسب برای جراحی باز

در بعضی موارد ممکن است جراحی‌های بسته علی رغم داشتن مزایای بسیار، نتوانند علائم و درد را در بیماران مبتلا به دیسک کمر کاهش دهند. افرادی که جراحی باز دیسک کمر به آن‌ها توصیه می‌شود، عبارت‌اند از:

• موارد شدید فتق دیسک یا پارگی کامل دیسک
• وجود علائم فشار عصبی شدید مانند بی‌حسی، ضعف یا اختلال در کنترل ادرار
• بیماران با ناپایداری ستون فقرات یا نیاز به تثبیت مهره‌ها
• افرادی که درمان‌های بسته یا تزریقی برای آن‌ها موثر نبوده است.

در مورد درمان پارگی دیسک کمر با روش‌های غیرجراحی و جراحی بیشتر بخوانید.

چه افرادی کاندیدای جراحی دیسک کمر هستند؟

دیسک کمر بیماری‌ای است که می‌تواند با دردهای بسیاری همراه باشد و زندگی روزمره فرد را دچار اختلال کند. جراحی دیسک کمر، همیشه به عنوان آخرین راه حل در نظر گرفته می‌شود و پزشکان ابتدا درمان‌های دارویی را توصیه می‌کنند اما افرادی که به مشکلات شدید ناشی از بیرون‌زدگی یا تخریب دیسک بین‌مهره‌ای دچار هستند، ممکن است گزینه مناسبی برای جراحی دیسک کمر باشند. در صورتی که پس از مدتی درمان‌های دارویی یا فیزیوتراپی موثر واقع نشوند و بیمار همچنان با درد و مشکلات ناشی از دیسک کمر دست و پنجه نرم کند، جراحی توصیه می‌شود. اگر فرد از نظر سلامت عمومی وضعیت مناسبی داشته باشد و بیماری زمینه‌ای خطرناکی نداشته باشد، می‌تواند این جراحی را انجام دهد. در ادامه، شرایطی که در آن‌ها پزشک، جراحی دیسک کمر را به افراد توصیه می‌کند، بررسی کرده‌ایم:

• افرادی که درد شدید و مداوم در ناحیه کمر دارند و به درمان‌های غیر جراحی پاسخ نداده و این درد مانع انجام فعالیت‌های روزمره آن‌ها شده است.
• کسانی که به دلیل فشار دیسک بر اعصاب، دچار بی‌حسی، گزگز یا ضعف عضلانی در پاها شده‌اند.
• بیمارانی که در کنترل مثانه یا روده دچار اختلال شده‌اند (علامتی اورژانسی و جدی)
• اشخاصی که در ایستادن، راه رفتن یا حفظ تعادل دچار مشکل هستند.
• کسانی که در تصویربرداری‌هایی مانند MRI یا CT اسکن آن‌ها، آسیب جدی دیسک و فشار مستقیم روی ریشه‌های عصبی نشان داده می‌شود.

از چه راهی بفهمیم دیسک کمر داریم؟

مراقبت‌های قبل از جراحی دیسک کمر

قبل از انجام جراحی دیسک کمر، رعایت یکسری نکات و اقدامات، می‌توانند به کاهش عوارض، تسریع روند بهبودی و افزایش ایمنی در حین عمل کمک کنند. این مراقبت‌ها شامل آمادگی‌های: پزشکی، ترک برخی عادات ناسالم، اصلاح مصرف داروها و برنامه‌ریزی برای دوران نقاهت است. با همکاری پزشک جراح و رعایت دقیق این موارد، می‌توانید تجربه‌ای ایمن‌ و موثر از عمل جراحی داشته باشید. اصلی‌ترین مراقبت‌های قبل از جراحی عبارت‌اند از:

• بررسی وضعیت سلامت عمومی: پزشک ممکن است از شما بخواهد قبل از جراحی توسط متخصصانی مانند متخصص قلب معاینه شوید. این معاینه به منظور ارزیابی آمادگی بدنی و کاهش خطرات احتمالی انجام می‌شود. همچنین علاوه بر معاینه، ممکن است از شما بخواهد آزمایش‌هایی جهت بررسی سلامت جسمی نیز انجام دهید.
• مشاوره با جراح مغز و اعصاب یا ستون فقرات:  قبل از عمل جراحی، یک جلسه مشاوره با جراح برگزار می‌شود تا جزئیات جراحی و نحوه آمادگی برای آن توضیح داده شود. در نظر داشته باشید که انتخاب جراح متخصص و ماهر در موفقیت عمل بسیار تاثیرگذار است. دکتر محمد صمدیان متخصص و جراح مغز و اعصاب یکی از بهترین گزینه‌ها برای این جراحی به شمار می‌روند.
• قطع مصرف داروهای خاص و مکمل‌ها: دو هفته قبل از عمل باید مصرف داروهایی مانند: آسپرین، ایبوپروفن، ناپروکسن و برخی مکمل‌های گیاهی که احتمال خونریزی را افزایش می‌دهند، با نظر پزشک متوقف شود. 
• رژیم غذایی سبک و ناشتا بودن قبل از عمل: از یک هفته قبل از عمل سعی کنید رژیم غذایی سالم و سبکی داشته باشید و یک شب قبل از شروع جراحی ناشتا باشید.

جراحی دیسک کمر چگونه انجام می‌شود؟

جراحی دیسک کمر روشی تخصصی برای برداشتن قسمت آسیب ‌دیده‌ی دیسک بین‌مهره‌ای است که به اعصاب کمر فشار آورده و باعث درد، بی‌حسی یا ضعف می‌شود. این جراحی حدود ۱ الی ۲ ساعت زمان می‌برد و بسته به شرایط بیمار ممکن است به صورت باز یا بسته انجام شود. در این جراحی، مراحل مشخصی طی می‌شوند که عبارت‌اند از:

• آماده‌سازی بیمار: قبل از شروع جراحی، بیمار روی تخت قرار گرفته و بیهوش می‌شود (در برخی موارد از بی‌حسی موضعی استفاده می‌شود)، سپس بدن در وضعیتی مناسب برای دسترسی به ستون فقرات قرار می‌گیرد و ناحیه‌ی موردنظر استریل می‌شود.
• ایجاد برش پوستی: جراح با توجه به نوع جراحی (باز یا بسته)، برشی کوچک یا بزرگ روی پوست ایجاد می‌کند تا به مهره و دیسک آسیب‌ دیده دسترسی پیدا کند. از ابزارهای تصویربرداری مثل فلوروسکوپی نیز استفاده می‌شود تا محل دقیق دیسک مشخص گردد.
• برداشتن دیسک آسیب دیده: بعد از ایجاد برش پوستی، قسمت بیرون‌زده یا آسیب‌ دیده‌ی دیسک که به عصب فشار می‌آورد، با ابزارهای مخصوص برداشته می‌شود. اگر لازم باشد، فضای دیسک با پروتز یا وسیله‌ای مصنوعی پر می‌شود تا فاصله بین مهره‌ها حفظ شود.
• بستن محل جراحی: پس از اطمینان از کاهش فشار روی عصب، ناحیه‌ی جراحی بسته می‌شود، بخیه‌ها زده شده و یک پانسمان ساده روی آن قرار می‌گیرد. در صورتی که جراحی از نوع بسته باشد، بیمار در همان روز مرخص می‌شود و در صورت انجام جراحی باز، بیمار تحت نظر قرار می‌گیرد. 

مراقبت‌های بعد از جراحی دیسک کمر

دوره‌ی نقاهت بعد از جراحی دیسک کمر نقش بسیار مهمی در موفقیت عمل و جلوگیری از عوارض احتمالی دارد. با رعایت توصیه‌های پزشکی و داشتن صبر و همکاری در این مرحله، می‌توان به بهبودی سریع‌تر و بازگشت به زندگی عادی دست یافت. روند کاهش درد، بی‌حسی و ضعف در ناحیه جراحی شده، طی گذشت چند هفته اتفاق می‌افتند اما مراقبت اصولی و منظم بعد از عمل، روند بهبود را سریع‌تر می‌کند. در ادامه، مهم‌ترین مراقبت‌هایی که باید بعد از جراحی دیسک کمر انجام دهید را بررسی کرده‌ایم:

• پرهیز از بلند کردن اجسام سنگین
• خودداری از نشستن طولانی‌مدت (بیش از ۳۰ تا ۴۵ دقیقه در هر نوبت)
• اجتناب از انجام حرکات ناگهانی، چرخشی یا خم شدن زیاد
• شروع پیاده‌روی سبک از روزهای ابتدایی طبق توصیه پزشک
• انجام حرکات توان ‌بخشی و تمرینات فیزیوتراپی در منزل یا زیر نظر متخصص
• استفاده از کمربند طبی در صورت توصیه پزشک برای حمایت از ستون فقرات
• رعایت رژیم غذایی متعادل برای حفظ وزن مناسب و جلوگیری از وارد شدن فشار اضافی به کمر
• پیگیری منظم و مراجعه به پزشک برای بررسی وضعیت بهبودی
• استفاده از توالت فرنگی
• دراز کشیدن بر روی تشک سفت

مزایای جراحی دیسک کمر 

جراحی دیسک کمر در مواردی که درمان‌های غیر جراحی نظیر فیزیوتراپی، داروهای ضد التهابی یا استراحت کافی پاسخ‌گو نباشند، می‌تواند گزینه‌ای موثر و پایدار برای بهبود عملکرد ستون فقرات و کاهش دردهای مزمن باشد. این روش درمانی به‌ ویژه برای بیمارانی که کیفیت زندگی آنان به دلیل علائم شدید و ناتوان‌کننده به‌ شدت کاهش یافته است، توصیه می‌شود. مهم‌ترین مزایای جراحی دیسک کمر عبارت‌اند از:

• تسکین سریع‌تر درد کمر
• افزایش انعطاف‌پذیری و تحرک ستون فقرات
• میزان پایین عوارض جراحی
• نرخ موفقیت بالا
• کوتاه‌تر بودن دوره نقاهت نسبت به جراحی فیوژن ستون فقرات
• پیشگیری از فرسایش دیسک‌های مجاور
• بهبود ثبات ستون فقرات

عوارض جراحی دیسک کمر

اگرچه جراحی دیسک کمر یکی از روش‌های نسبتا ایمن و موفق در درمان دردهای مزمن ستون فقرات محسوب می‌شود، اما مانند هر عمل جراحی دیگری می‌تواند با خطراتی نیز همراه باشد. آگاهی از عوارض احتمالی جراحی دیسک کمر به بیماران کمک می‌کند تا با دیدی واقع‌بینانه‌تر تصمیم‌گیری کرده و مراقبت‌های لازم بعد از عمل را جدی‌تر دنبال کنند. این عوارض نادر هستند، اما در برخی افراد ممکن است بروز کنند. برخی از اصلی‌ترین عوارض جراحی دیسک کمر عبارت‌اند از:

• عفونت: عفونت محل جراحی یکی از شایع‌ترین عوارض احتمالی است که با مصرف آنتی‌بیوتیک کنترل می‌شود. در صورت عدم توجه، ممکن است نیاز به مداخله مجدد جراحی باشد.
• آسیب به اعصاب یا عروق خونی: به دلیل نزدیکی ساختارهای عصبی به محل جراحی، احتمال آسیب به اعصاب یا عروق خونی وجود دارد که می‌تواند موجب بی‌حسی، ضعف عضلانی یا درد ماندگار شود.
• نشت مایع نخاعی (CSF Leak): در برخی موارد نادر، ممکن است در حین جراحی، به پرده دور نخاع آسیب وارد شود و مایع نخاعی نشت کند. این مشکل با استراحت و مراقبت‌های خاص برطرف می‌شود.
• خونریزی: هرگونه عمل جراحی می‌تواند با خطر خونریزی همراه باشد. در بیشتر موارد این خونریزی خفیف است و به‌ راحتی مدیریت می‌شود.
• لخته شدن خون (ترومبوز): کم‌تحرکی پس از عمل می‌تواند خطر ایجاد لخته در پاها (DVT) را افزایش دهد که نیاز به درمان فوری توسط پزشک دارد.

چه زمانی عمل دیسک کمر ضرورت پیدا می‌کند؟

جراحی دیسک کمر زمانی ضروری می‌شود که روش‌های غیرجراحی مانند مصرف دارو، فیزیوتراپی و استراحت قادر به کنترل درد بیمار نباشند و علائمی مانند: درد شدید و مداوم، ضعف عضلانی، بی‌حسی یا اختلال در عملکرد روده و مثانه، به‌ویژه در شرایط اورژانسی مانند سندرم دم‌اسب، مشاهده شود. در چنین مواردی، جراحی به عنوان یک راهکار درمانی حیاتی در نظر گرفته می‌شود تا از آسیب دائمی به اعصاب جلوگیری کرده و عملکرد طبیعی بدن بازیابی گردد.

جایگزین‌های غیر جراحی برای دیسک کمر

در بسیاری از موارد، قبل از تصمیم به انجام جراحی دیسک کمر، می‌توان با بهره‌گیری از روش‌های غیرجراحی درد را کنترل و کیفیت زندگی بیمار را بهبود بخشید. این روش‌ها نه تنها کم‌تهاجمی‌تر هستند، بلکه هزینه و دوره نقاهت کمتری نیز دارند. در صورتی که فتق دیسک خفیف تا متوسط باشد و علائم شدیدی مانند بی‌اختیاری یا ضعف پیشرونده وجود نداشته باشند، گزینه‌های غیرجراحی می‌توانند بسیار موثر واقع شوند. در ادامه، سه روش پرکاربرد و مفید برای درمان غیرجراحی دیسک کمر معرفی شده‌اند:

فیزیوتراپی و تمرینات توان بخشی

فیزیوتراپی و تمرینات توان‌بخشی یکی از اصلی‌ترین روش‌های غیر جراحی برای درمان دیسک کمر محسوب می‌شوند. این روش‌ها شامل تمرینات کششی، تقویتی و اصلاح وضعیت بدن هستند که به کاهش فشار از روی دیسک آسیب‌ دیده و بازگرداندن عملکرد طبیعی عضلات کمک می‌کنند. فیزیوتراپی همچنین با بهبود انعطاف‌پذیری و تثبیت ستون فقرات، احتمال عود درد را کاهش می‌دهد. انجام صحیح فیزیوتراپی و تمرینات توان‌بخشی، تا حدود زیادی می‌توانند به بهبود علائم دیسک کمر و همچنین کنترل آن کمک کنند.

داروهای ضد التهابی و مسکن‌ها

در مراحل اولیه، داروهایی مانند ایبوپروفن، ناپروکسن یا مسکن‌های تجویزی می‌توانند التهاب اطراف عصب را کاهش داده و درد را کنترل کنند. گاهی نیز پزشک داروهای شل‌کننده عضلانی یا حتی تزریق‌های موضعی استروئیدی را تجویز می‌کند تا تورم و التهاب کاهش یابد و بیمار بتواند بهتر حرکت کند. در نظر داشته باشید که مصرف داروهای ضد التهابی برای درمان دیسک کمر زمانی موفق عمل خواهند کرد که دیسک در مراحل پیشرفته نباشد.

درمان دستی و کایروپراکتیک

درمان‌های دستی مانند کایروپراکتیک (Chiropractic) برای افرادی که دچار درد ناشی از جابه‌جایی مهره یا اختلالات مکانیکی در ستون فقرات هستند، می‌تواند مفید باشد. این روش با تنظیم و حرکت دادن مهره‌ها، به بهتر شدن تراز ستون فقرات و کاهش فشار بر دیسک کمک می‌کند. البته انجام این روش باید حتما زیر نظر متخصص ماهر و با بررسی دقیق وضعیت دیسک صورت گیرد. تمرکز کایروپراکتیک بر سیستم اسکلتی عضلانی، به‌ ویژه ستون فقرات است. پایه و اساس این روش بر این باور است که بسیاری از مشکلات فیزیکی بدن، از جمله دردهای کمر، گردن، سردرد و دردهای سیاتیکی، ناشی از اختلالات مکانیکی در عملکرد مهره‌ها و ستون فقرات هستند. در این روش، متخصص کایروپراکتیک با استفاده از تکنیک‌های خاصی سعی می‌کند مهره‌هایی را که از تراز طبیعی خود خارج شده‌اند، به موقعیت درست بازگرداند. این کار باعث کاهش فشار از روی اعصاب، بهبود جریان عصبی و کاهش درد و التهاب در ناحیه آسیب‌دیده می‌شود.

کلام پایانی

جراحی دیسک کمر می‌تواند راه‌حلی قطعی برای رهایی از دردهای مزمن، بی‌حسی و محدودیت‌های حرکتی ناشی از بیرون‌زدگی یا فرسودگی دیسک باشد. از روش‌هایی چون جراحی لامینکتومی و آندوسکوپی گرفته تا جایگزینی دیسک با ایمپلنت‌های مصنوعی، هر کدام بر اساس شرایط بیمار انتخاب می‌شوند و می‌توانند کیفیت زندگی را به‌طور چشمگیری بهبود بخشند. مراقبت‌های بعد از عمل، نقشی کلیدی در روند بهبودی دارند و رعایت توصیه‌های پزشکی و فیزیوتراپی، بازگشت سریع‌تر به فعالیت‌های روزمره را تضمین می‌کنند. اگر به دنبال درمان تخصصی، کم‌خطر و موثر برای مشکلات دیسک کمر خود هستید، دکتر محمد صمدیان، جراح و متخصص برجسته مغز و اعصاب، با تجربه‌ای درخشان در حوزه جراحی‌های پیشرفته ستون فقرات، آماده ارائه مشاوره و درمانی متناسب با وضعیت خاص شما هستند. ایشان پس از بررسی کامل علائم دیسک شما، بهترین روش درمان را به شما معرفی خواهند کرد و در صورت انجام جراحی، در تمام مسیر عمل جراحی همراه شما هستند.

سوالات متداول